Zwemmers in de Vlist stempelen bij 9 dorpen, net als vroeger op het ijs: 'Waarom springen we er niet in?'
In dit artikel:
IJsclub de Vlist in de Krimpenerwaard zoekt een nieuw ritueel nu echte toertochten op natuurijs steeds zeldzamer zijn. Het clubhuis uit 1896, vol foto’s, oude schaatsen en herinneringen, herinnert aan een tijd dat de Vlist elk winter dichtvroor en het hele dorp uitkeek naar de Negen Dorpentocht. Die tocht werd voor het eerst verreden in 1938; de laatste editie vond plaats in 1997, op dezelfde dag als de laatste Elfstedentocht.
Door teruglopende ijsdagen is schaatsen op natuurijs voor veel verenigingen geen betrouwbare optie meer. Volgens oud-ijsmeester Kees Spruit is voor een veilige toertocht ten minste 12 centimeter ijs nodig over de hele route — iets wat steeds uitzonderlijker wordt. Daarom bedacht de club een zomers alternatief: de Negen Dorpen Zwemtocht, gepland op zaterdag 6 september vanaf 14.00 uur. De zwemtocht is opgedeeld in negen trajecten; bij elk traject staat een vlot of steiger symbool voor een dorp en kunnen deelnemers, net als bij de schaatsvariant, hun route ‘stempelen’.
Het initiatief heeft meerdere doelen: het wil de sociale verbondenheid en levendigheid rond de club terugbrengen, inkomsten genereren en veiligheid bevorderen — de opbrengst en sponsorgelden worden besteed aan de aanschaf van AED-apparatuur. Tot nu toe hebben zich ongeveer 53 zwemmers aangemeld; de organisatie hoopt rond de tachtig deelnemers uit heel Nederland te trekken. Vooraf inschrijven kan via de website van IJsclub de Vlist.
Jurre Trouw, manager sportparticipatie bij de KNSB, zegt dat ijsverenigingen landelijk worstelen met hun identiteit door het verdwijnen van natuurijs. Hij prijst creatieve alternatieven en wijst op andere voorbeelden, zoals Ammerstol, waar een speciale baan na één nacht vorst toch schaatsmogelijkheden biedt. Volgens hem blijft het belangrijk dat kennis over het organiseren van toertochten behouden blijft, omdat natuurijs altijd weer een mogelijkheid kan bieden.
De zwemtocht moet geen eindpunt zijn maar een manier om de club levend te houden; de organisatoren geven eerlijk toe dat niets zo gewenst blijft als een échte toertocht op schaatsen, maar ze passen zich aan om de tradities en gemeenschap rond de Vlist te behouden.