Zweeds voorstel voor subsidiestop aan gemeenten die remigratie weigeren

In dit artikel:

In Zweden escaleert een discussie over vrijwillige remigratie nadat de conservatieve Tidö-regering — met de Zweedse Democraten als belangrijke partner — de regeling recent heeft uitgebreid. Die uitbreiding biedt financiële hulp aan migranten die geen toekomst zien in Zweden om naar het land van herkomst terug te keren. Meerdere rood-groene gemeenten weigeren echter samen te werken met de nationale coördinator Teresa Zetterblad bij de uitvoering van dat beleid.

Daniel Källenfors, voorzitter van de gemeenteraad van Lidingö en lid van de Moderaterna, hekelt die weigering. Hij vindt dat gemeenten die het remigratiebeleid blokkeren geen aanspraak zouden moeten maken op rijksmiddelen. Volgens hem gaat het niet om dwang maar om het bieden van een alternatief voor mensen “die er niet in geslaagd [zijn] om deel uit te maken van de Zweedse samenleving of die geen deel wil uitmaken”.

Källenfors benadrukt ook dat culturele en sociale verschillen tussen Zweden en veel landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika reële integratieproblemen kunnen veroorzaken. Die kloof ziet hij terug in spanningen, misverstanden, maar ook in criminaliteit en financiële tekorten bij gemeenten. Hij stelt dat de gemeenten die niet meewerken vaak kampen met hoge werkloosheid en een grote afhankelijkheid van rijksbijdragen — een reden voor hem om strenger te sturen vanuit centraal beleid.

Achtergrond: vrijwillige terugkeer bestaat in Zweden al sinds de jaren zeventig (onder premier Olof Palme), maar het huidige debat draait om staatssturing, gemeentelijke autonomie en financiële prikkels om integratie‑falen te adresseren.