Zuster Chaya (1983-2025) bleef zorgzaam en opgewekt, ook toen ze zelf ziek werd: 'Zonder jou niet gered'
In dit artikel:
Chaya Sungur-Stolk (2 februari 1983 – 3 juli 2025) was een geliefde en vakbekwame verpleegkundige op de Cardiac Care Unit van het Haga ziekenhuis. Geboren in Bergen op Zoom als onverwacht wonder na jaren van behandeling bij haar ouders, groeide ze op in een hecht gezin en nam ze vanaf jonge leeftijd zorgende rollen op zich voor haar zusje en broertje.
Na het MBO-V behaalde Chaya een HBO-V-diploma en werkte ze in Schiedam en het Erasmus MC voordat ze haar plek vond op de hartafdeling van het Haga. Collega’s en patiënten omschreven haar als deskundig, gevoelig en moedig: ze durfde artsen beleefd te adviseren en verdedigde altijd de belangen van haar patiënten. Haar lijfspreuk was dat zelfkennis de beste kennis is; ze leerde jongere collega’s relativeren zonder te bagatelliseren.
Privé was Chaya hartelijk en spontaan. Ze trouwde met Adem, die een Leids-Turkse achtergrond heeft; samen vormden zij een multicultureel gezin met Nederlandse, Italiaanse en Indonesische wortels. Chaya verwelkomde Adem’s twee kinderen direct in huis en maakte een huis in Zoetermeer tot een warme thuisbasis. Vakanties en familieleven stonden centraal; haar zorg voor haar ‘kindneefje’ werd door iedereen gevoeld.
Haar leven kende ook tegenslag: na vruchtbaarheidsproblemen bleek een tumor de oorzaak. Chaya onderging chemotherapie, bleef zoveel mogelijk werken en rondde een universitaire studie ‘Innoveren in de zorg en welzijn’ af. Met die titel ging ze werken bij Saffier, maar ze bleef ook af en toe op de CCU draaien omdat ze daar nodig was en haar vak miste. Ze stond bekend om haar energie en netheid — liefkozend kreeg ze de bijnaam ‘de Dysonheks’.
Toen artsen uiteindelijk meldden dat er niets meer gedaan kon worden, omringde familie haar. Ze bleef mentaal sterk en werkte tot de laatste week. Na een kort ziekbed overleed Chaya op 3 juli 2025 in het LUMC, 42 jaar oud. Rouwbetuigingen van patiënten en collega’s tonen hoeveel invloed ze had; een hartpatiënt schreef: “Dankjewel zuster Chaya, zonder jou had ik het niet gered.” Haar betrokkenheid, professionele lef en warme persoonlijkheid lieten een diepe indruk achter op de afdeling en in haar familiekring.