Zorgverzekeraars zijn ook zorgcowboys

In dit artikel:

In heel Groningen ziet de auteur vlak voor de verkiezingen een massale reclame-invasie van zorgverzekeraar Menzis: grote posters op dure reclameplekken verbinden het merk met pijn, werkstress en wachtlijsten. De campagne is bedoeld om nieuwe polishouders aan te trekken, juist nu de stembus op 29 oktober besluit wie het voor het zeggen krijgt.

De schrijver trekt twee conclusies. Ten eerste wijst hij erop dat een zorgpolis geen luxe is maar verplicht: wie geen basisverzekering heeft riskeert boetes en problemen bij zorgtoegang. Juist daarom vindt hij het problematisch dat een commerciële partij zo prominent adverteert voor iets dat staatsbeleid verplicht stelt. Ten tweede bekritiseert hij zowel de marktwerking in de zorg als het politieke speelveld: volgens hem ontstaan wachtlijsten en slechte prioriteiten door verkeerd beleid en lobbyinvloed, niet door tekorten aan reclame. Verzekeraars kunnen wel claimen oplossingspartner te zijn, maar artsen en verpleegkundigen zijn het die daadwerkelijk behandelen—verzekeraars verkopen polissen, geen genezing.

De campagne ziet de auteur als bewijs dat het systeem draait om geld en status, niet primair om patiëntenzorg. Hij betwijfelt of nieuwe klanten écht baat hebben bij zulke marketing en noemt het stelsel „pervers en onmenselijk”. De keuze om dat te veranderen ligt volgens hem bij de kiezer op 29 oktober; politiek beleid bepaalt hoe zorg wordt georganiseerd. Hoewel hij niet op de SP stemt, steunt hij die partij in hun opvattingen over zorg.

Kort: Menzis domineert de publieke ruimte in Groningen met een electorale klantenwervingscampagne. De auteur gebruikt dat voorbeeld om fundamentele kritiek te leveren op marktwerking, politieke prioriteiten en de vraag of commerciële belangen de zorg ten goede komen.