Zorgmedewerkster Annemieke Korpershoek: „Als er geen corona was gekomen, werkte ik nog met schaar en kam"

In dit artikel:

Annemieke Korpershoek uit Veenendaal ruilde op latere leeftijd het kappersvak in voor het werken in een verpleeghuis. Waar ze op haar 19e met schaar en kam begon, zette de coronaperiode haar aan het denken en maakte ze een rigoureuze carrièreswitch: ze volgde een mbo-opleiding verzorgende (niveau 3) via een leer-werktraject bij ouderenzorgorganisatie Charim, in samenwerking met een opleiding in Ede, en is nu bezig met mbo niveau 4 om binnen enkele maanden verpleegkundige te worden.

Ze werkt op een afdeling voor somatische zorg, waar ouderen met lichamelijke beperkingen—zoals MS, halfzijdige verlammingen of bewoners die na een val zijn opgenomen—komen en vaak geestelijk scherp blijven. De baan brengt zwaardere kanten met zich mee, zoals ziekte en sterven, maar ook intense, troostrijke momenten: soms biedt een simpele handdruk of het laten horen van opgenomen zang troost aan bewoners en familie.

Annemieke ziet overeenkomsten met haar oude vak: het vermogen om aan te raken en gesprekken te voeren is een belangrijk instrument. Ze spreekt waardering uit voor haar salaris en de praktijkgerichte kant van het werk, maar benadrukt dat je moet willen aanpakken—bijvoorbeeld bij persoonlijke verzorging—en noemt een voorbeeld van een hbo’er die dat niet wilde doen.

Charim heeft een christelijke identiteit, maar huisvest ook niet-christelijke bewoners; respect voor die identiteit is wel een voorwaarde. Dat leidt soms tot verrassende verbindingen: niet-gelovigen die toch meedoen aan gebed of geïnteresseerd raken in Bijbelgesprekken. Annemieke noemt de zorgsector dringend op zoek naar mbo’ers en noemt haar werk vol overtuiging haar passie, met de deur open voor verdere specialisatie, zoals werken in een ambulant team.