Zij gaan bewust naar kleinere sportscholen: 'Het is hier gelukkig geen modeshow'
In dit artikel:
In Amsterdam neemt de professionaliseringsdrift in de fitnesswereld toe: grote ketens zoals TrainMore (onderdeel van Urban Gym Group) nemen kleine, vaak buurtgebonden sportscholen over en zetten ze om in strak vormgegeven, luidruchtige locaties gericht op vooral jonge bezoekers. Critici — onder wie opiniemaker Edith Tulp — vinden dat die overnames leiden tot eenheidsworst en verlies van sociale gemeenschappen in de stad. TrainMore kocht recent onder meer Health Club Jordaan, Your Future en Sports World; sommige voormalige leden vertrokken daarna naar kleinschaliger alternatieven.
Tegelijk blijft er vraag naar intiemere, buurtgerichte sportscholen. Oostergym (Nobelweg/Kruislaan) is daar een voorbeeld: eigenaar Jordy Kalter (37) runt een club die ondanks 2.000 leden en een omvangrijke locatie bewust klein en persoonlijk wil voelen. Leden worden bij naam begroet, krijgen persoonlijke trainingsschema’s en ervaren de plek als gemêleerd qua leeftijden. Sporters als Marianne Nooitgedagt (68) en Toon Baesjou (31) waarderen dat het er geen “club- of modeshow”-sfeer heeft: geen constante selfievibes, geen mensen die zichzelf filmen, minder uiterlijk vertoon en meer aandacht voor ontmoeting. Docent Nehissa Hendriks (18) benadrukt dat er wél motivatie-muziek tijdens lessen speelt, maar dat de algemene sfeer laagdrempelig en sociaal is — mensen praten met elkaar in plaats van geïsoleerd te trainen met koptelefoon.
Ook Femme Gym in West illustreert een tegengeluid: de vrouwensportschool, opgericht en gerund door Halima Hollenberg en Valéria Kécskei, exploiteert drie kleine vestigingen met ongeveer 1.500 leden. De filosofie is expliciet sociaal en toegankelijk: drempelverlaging voor vrouwen die anders geïntimideerd zouden raken in een traditioneel krachthonk, veel groepslessen (booty club, yoga, pilates, paaldansen), workshops en lokale samenwerkingen. Leden zoals Denise Roth (27), Paloma Manduapessij (27) en Monique Kruidhof (29) vertellen dat ze bij grotere ketens of drukke fitnesscentra vaak ongemakkelijk, bekeken of in de rij voor apparatuur stonden — bij Femme Gym vonden ze wél motivatie, veiligheid en community, wat ook tot betere resultaten leidde.
Redenen om bewust niet voor een grote keten te kiezen lopen uiteen: voorkeur voor persoonlijke aandacht, angst voor macho- of bekeken-sfeer, behoefte aan een veilige plek voor beginners en vrouwen, het sociale element van buurtcontacten, en praktische factoren zoals ligging om de hoek. Sommige jonge Amsterdammers waarderen juist het kleinschalige karakter: trainen in sportkleding zonder modeshowdruk en niet voortdurend geobserveerd worden. Anderen hebben wel eens een proefabonnement bij ketens als TrainMore, Saints & Stars of Basic Fit gehad en beamen dat die locaties aantrekkelijk zijn als totaalbeleving — strak interieur, opzwepende muziek — maar dat die beleving niet bij ieders behoeften past.
Eigenaren van buurtgyms voelen de concurrentie, maar willen niet verkocht worden: Oostergym benadrukt het onderscheidende, persoonlijke aanbod en de intentie om leden als mensen te kennen in plaats van nummers. Femme Gym beperkt bewust de groei om het sociale netwerk en de herkenbaarheid binnen het team te behouden. Hun aanbod verschilt ook in extra’s: waar luxe ketens soms spa-achtige services aanbieden (bijvoorbeeld warme handdoeken), kiezen kleine gyms voor lokale samenwerkingen, workshops en een vertrouwde sfeer.
Kortom: de Amsterdamse fitnessmarkt polariseert tussen consolidatie door landelijke en experience-georiënteerde ketens en trotse, kleinschalige buurtclubs. Terwijl ketens doorgroeien en uniformiteit brengen, groeit er tegelijkertijd een groep sporters — jong en oud — die bewust kiest voor de veiligheid, sociale binding en anonimiteitsvrije aandacht van kleine gyms. Die behoefte lijkt voldoende groot om deze buurtsportscholen bestaansrecht en loyaliteit te geven, ook al blijft de druk van overnames en marktwerking voelbaar.