Zij de nieuwe lijsttrekker voor PvdD, hij 16 jaar SP-raadslid: bij Pinar en Theo Coşkun draait alles om politiek

In dit artikel:

In hun appartement aan de Agniesestraat in Rotterdam‑Noord draait het leven van Theo (74) en Pinar (59) Coşkun bijna volledig om politiek en actualiteit. Theo, jarenlang raadslid voor de SP (in totaal zestien jaar, met een terugkeer in 2022), begint elke dag met het lezen van krantenkoppen over Rotterdam, Den Haag, Gaza en Oekraïne en bespreekt die vervolgens uitvoerig met Pinar. Zij is recentelijk aangewezen als lijsttrekker voor de Partij voor de Dieren; de afgelopen twee jaar was ze burgerlid, zat bij commissievergaderingen, stapte in april op na het vertrek van twee raadsleden en zit ook in de waterschappen naast haar werk aan de Erasmus Universiteit.

Hoewel ze aan verschillende partijen verbonden zijn, ontstaan er weinig ruzies: beide richten zich volgens hen op het bestrijden van uitbuiting — Theo vooral van mensen, Pinar van dieren. In huis leeft dat door, onder meer in voedingskeuzes: in de koelkast komen geen vlees, kaas of melk, en kip is taboe bij Pinar; Theo respecteert dat, al eet hij soms buiten het huis nog dierlijke producten. Politiek en privé zijn nauw verweven: Pinar bereidt zich grondig voor op raadswerk en laat stukken van tevoren aan Theo lezen; hij adviseert haar over het raadslidmaatschap en helpt ook andere nieuwelingen wegwijs te worden.

Hun band kent een politieke oorsprong. In 2005 ontmoetten ze elkaar tijdens felle debatten over het Europese referendum — aanvankelijk met tegengestelde standpunten — en dat mondde uiteindelijk uit in een relatie en later huwelijk. Een opvallend en veelbesproken gevolg van dat huwelijk was dat Theo de achternaam Coşkun aannam, iets wat in 2008 veel media‑aandacht en zowel positieve als negatieve reacties opleverde.

Eind dit jaar verandert hun woon- en politieke situatie opnieuw: in november krijgen ze de sleutel van een gelijkvloerse panoramaloft in Feijenoord met uitzicht op de Nieuwe Maas. Theo wil snel verhuizen om zich in te schrijven als kandidaat voor de wijkraad in Zuid en keert niet terug in de gemeenteraad; Pinar blijft voorlopig liever in Noord omdat bij verhuizing naar Zuid haar zetel in de waterschappen op het spel staat. Beide kijken enthousiast naar het nieuwe huis — Pinar met persoonlijke binding aan water (gegroeid aan de Bosporus, ouders in maritieme wetenschap), Theo met de humoristische blik dat ze straks “als twee balkonsocialisten” van het uitzicht zullen genieten.

Theo heeft een lange politieke geschiedenis met soms activistische uitspattingen en zelfs een veroordeling in het verleden; na zijn terugkeer profileerde hij zich meer als raadslid van senioriteit. Hij noemt de raad een plek waar nieuwkomers moeten groeien: bondjes smeden, samenwerken om moties te halen. Pinar toont die groei door haar strakke voorbereiding en inhoudelijke inzet, terwijl Theo het belang van wat er op straat speelt blijft benadrukken. Ze blijven elkaar aanvullen: zij met dossiers, hij met praktijkadvies — en allebei blijven betrokken bij lokale politiek, ook via wijkraad en waterschappen.