Ze poetsen gewoon niet! Slecht gebit bij armen is een keuze, geen excuus voor nieuwe belastingen

In dit artikel:

Het RIVM-rapport Monitor Mondgezondheid laat opnieuw zien dat mensen met een lagere opleiding en een lager inkomen slechtere mondgezondheid hebben: zij hebben vaker gaatjes, minder vaak al hun eigen tanden en vaker een kunstgebit, en maken minder gebruik van de mondhygiënist. Volgens de auteur van het stuk komt dat vooral door gedrag — met name minder vaak tanden poetsen — en niet primair door geldgebrek. Een tube tandpasta en een tandenborstel zijn goedkoop, luidt het betoog, dus preventie zou vooral een kwestie van persoonlijke verantwoordelijkheid en opvoeding moeten zijn.

De schrijver hekelt politieke partijen en belangenorganisaties die naar aanleiding van het rapport opnieuw pleiten voor opname van tandzorg in het basispakket. Hij waarschuwt voor moral hazard: als de gemeenschap de rekening betaalt, daalt volgens hem de prikkel om zelf goed te zorgen voor je gebit. De oplossing die hij voorstelt is geen extra collectieve vergoeding maar eerder opvoeding op school en thuis, en behoud van het idee van eigen verantwoordelijkheid. Herhaaldelijk roept de auteur op tot verzet tegen wat hij ziet als verdere collectivisatie van kosten en vermeldt een oproep tot tekenen van een petitie.

Kort samengevat: het RIVM signaleert sociale ongelijkheid in mondgezondheid; de schrijver interpreteert dat vooral als gedragsprobleem en gebruikt het rapport om een politiek argument te voeren tegen uitbreiding van collectieve tandzorg. In het publieke debat staat nu de vraag centraal of de oorzaak vooral gedragsmatig is of dat structurele factoren zoals toegankelijkheid, betaalbaarheid en gezondheidsvaardigheden meer aandacht behoeven — en of dat aanleiding is voor beleidswijziging.