Zanger Klaas (65) uit Vlagtwedde neemt met jubileumconcert afscheid. Hij emigreert naar Griekenland. Waarom?
In dit artikel:
Klaas Spekken (65), zanger en herkenbaar rolmodel binnen de LHBTIQ+-gemeenschap uit Vlagtwedde, neemt afscheid van Groningen en emigreert naar Neochori op de Peloponnesos. De verhuizing staat gepland voor begin januari; zondag geeft hij nog een groots jubileum- en afscheidsconcert in theater Geert Teis in Stadskanaal. De tour markeert het einde van 25 jaar actief zingen in Groningen.
Spekken verlaat zijn woonhuis met een ruime, eeuwenoude tuin van 1.790 m² aan de rand van Westerwolde — waar hij twee decennia tuinconcerten organiseerde — voor een huis uit 1600 in de droge heuvels van Griekenland. De belangrijkste reden is zijn gezondheid: zijn astma wordt in Nederland vooral door hoge luchtvochtigheid verergerd, terwijl hij in de droge Mediterrane lucht minder klachten verwacht. Hij is al 35 jaar verknocht aan het land en voelt zich er welkom en op zijn gemak.
De afgelopen weken waren emotioneel beladen. Recent trad hij op in de Molenberg in Delfzijl met een ensemble waar onder anderen Wia Buze, Katy Divilly en Jannie du Toit bij waren; zulke optredens voelen voor hem als een apotheose van zijn Groningse carrière. De komende show belooft een persoonlijke mix te worden van musical, jazz, Afrikaanse klanken en veel Gronings repertoire — alles wat hem na aan het hart ligt. Door de emotie en de druk om “goed afscheid” te nemen zocht hij medische controle; er bleek gelukkig geen ontsteking.
Spekkens leven kent een lange ontwikkeling: op 17-jarige leeftijd verliet hij Westerwolde vanwege pesterijen, bouwde hij een carrière op in de Randstad (conservatorium in Alkmaar, musicals zoals Annie) en kwam hij op zijn 27e uit de kast. Zijn relatie met zijn familie verruilde aanvankelijke moeite later voor steun; zijn vader werd uiteindelijk een van zijn grootste fans. Ruim 25 jaar geleden keerde de streek en de Groningse taal hem weer terug; in het Gronings kan hij volgens hem het diepst emotioneel zingen.
Naast muziek werkte hij als persoonlijk begeleider bij Cosis in Stadskanaal en was hij actief met Aal Goud!, een initiatief om regenboogouderen een stem te geven — samen met pianist Vincent Grit en ambassadeur Marjet Bos. Dat werk stopt ook; Mark Pepping neemt zijn taken over. Spekken spreekt openlijk over zijn geaardheid tijdens optredens, maar dat leverde geregeld tegenstand op: hij werd meerdere keren gevraagd niets over LHBTIQ+-zaken te zeggen of werd geweigerd, en krijgt soms veel haatreacties online.
Met zijn vertrek verkoopt hij het huis; veel spullen blijven achter en de piano gaat naar pianist Tony Hoiting. Muzikaal succes tekent zijn recente jaren: samen met Dina Bellinga schreef hij het lied “Ik zie je”, waarmee ze het COC Songfestival wonnen en in 2024 derde werden op het San Remo Senior Festival. Spekken vertrekt met gemengde gevoelens — verdriet om afscheid, maar ook opluchting en hoop op een rustiger leven onder de olijfbomen.