Yesim viel als eerste af bij Expeditie Robinson: 'Als vrouw sta je meteen op achterstand'

In dit artikel:

Yesim had nooit verwacht aan Expeditie Robinson mee te doen, maar een telefoontje tijdens een dagje met Olcay Gulsen zette alles in beweging; Olcay spoorde haar meteen aan en had gelijk: deelname veranderde haar leven. Vooraf zat ze in een sleur en zocht ze naar uitdagingen — eerder al koos ze voor Nyenrode om zichzelf te testen — en Robinson werd de volgende stap uit haar comfortzone.

Ze vertrok onvoorbereid naar het Verre Oosten en kwam er snel achter dat de fysieke eisen zwaarder waren dan gedacht. De eerste proef — urenlang aan een kruis hangen in bonkende hitte — voelde als een ontgroening; Yesim bleef als zevende overeind, een kleine overwinning. Bij de teamindeling hoopte ze op plek naast collega Koen van Yoursafe Radio, maar belandde in het vrouwenteam van Lies. Dat voelde aanvankelijk als een achterstand: ze werkt beter in gemengde of mannenteams en merkte hoe fysieke sterkte vaak doorslaggevend is.

Een groepsproef waarbij een reusachtige kooi de zee in moest, met sterke stroming en een onderwatervlucht door een smalle opening, bracht haar claustrofobie naar boven. Nordin greep haar hand en bleef bij haar — “We gaan samen” — een steunend moment dat haar bijbleef. Op andere proeven kwam bovendien extra ongemak voorbij, zoals het uitgebreide gefilmd worden van haar achterwerk; retrospectief ziet ze dat deelname haar afvalrace in gang zette: ze was destijds vijftien kilo zwaarder dan nu en is inmiddels terug op haar oude gewicht.

Yesim constateert dat vrouwen structureel nadeel hebben bij proeven die om brute kracht vragen, maar benadrukt ook de positieve kant: Robinson dwong haar radicale keuzes te maken, vastgeroeste patronen te doorbreken en zichzelf opnieuw uit te vinden. Ze is dankbaar voor de ervaring — en had graag langer gebleven.