Yesilgöz in paniek: VVD probeert PVV-kiezer te intimideren met 'stem op Timmermans'-dreigement

In dit artikel:

Een week voor de verkiezingen sprak VVD-lijsttrekker Dilan Yesilgöz in Tilburg tot een groep partijvrijwilligers en richtte zich expliciet tot PVV-stemmers met de waarschuwing: “Als u op de PVV blijft stemmen, dan trekt dat stemmen weg bij een centrumrechts kabinet. Een stem op de PVV is daarmee een stem op Timmermans.” De auteur van het stuk interpreteert die uitspraak als symptoom van paniek binnen de VVD: de partij zou de controle over haar kiezersbasis verliezen en daarom inzetten op angstzaaierij in plaats van inhoudelijke overtuiging.

Het betoog poneert dat de VVD zichzelf juist heeft ontmaskerd als medeverantwoordelijk voor beleid dat veel kiezers als links ervaren—met verwijzingen naar klimaatmaatregelen, migratiebeleid, stikstofregels, Europese bemoeienis, belastingverhogingen en administratieve lasten voor het midden- en kleinbedrijf. Volgens de schrijver is de uittocht naar partijen als PVV, FVD en JA21 een logische reactie op wat wordt gezien als jarenlang “verraadspolitiek” van de VVD.

Yesilgöz riep in haar toespraak ook op tot duidelijkheid van CDA en D66 over hun koers vóór woensdag (links of centrumrechts), maar dat wordt in het stuk bestempeld als hypocriet: de VVD zou zelf jarenlang met die partijen hebben geregeerd en daarmee het politieke midden hebben uitgehold. De auteur concludeert dat de VVD niet langer het kamp van “vrijheid” vertegenwoordigt maar van “angst”, en dat zij haar eigen kiezers behandelt alsof ze bang gemaakt moeten worden voor een linkse uitkomst met Frans Timmermans in het Torentje.

Het artikel bevat daarnaast oproepen tot actie: lezers worden aangespoord een petitie te tekenen tegen Timmermans als premier. De kernclaim is dat als een linkse coalitie aan de macht komt, dat niet alléén de schuld van PVV-stemmers is, maar vooral het resultaat van het beleid en de tactiek van de VVD zelf.

Kort samengevat: Yesilgöz’ Tilburg-toespraak wordt gepresenteerd als bewijs van VVD-paniek en verschuiving naar angstpolitiek, terwijl de partij volgens de auteur verantwoordelijk is voor het ontstaan van onvrede die kiezers naar rechts-populistische alternatieven dreef.