'Wraak' is een ingewikkelde kluwen van informatie en personages. Zie die maar eens uit elkaar te halen

In dit artikel:

Wraak schildert een hedendaags, hardnekkig beeld van het criminele Amsterdam en zet het Openbaar Ministerie tegenover de onderwereld zodra het PGP-ecosysteem is gekraakt: justitie kan de versleutelde telefoontjes van criminelen lezen en krijgt zo een unieke inkijk in afspraken en moordplannen. De film, losjes gebaseerd op het boek van Wouter Laumans en Marijn Schrijver (auteurs van de inspiratie voor Mocro maffia), speelt zich af in hetzelfde milieu en mengt feiten en fictie.

Regisseur Jonathan Elbers en co-scenarist Gerben Hetebrij geven de kijker de ingewikkelde kluwen aan informatie via een off the record verhoor tussen een officier van justitie (Waldemar Torenstra) en een potentiële kroongetuige (Hamza Othman). Dat maakt de film concentratieverlangend: veel feiten worden gepresenteerd, maar personages blijven vaak onafgerond. Bepaalde karakterontwikkelingen—van student naar maffiakopstuk—gaan te gemakkelijk en procedures worden soms te soepel omgebogen, onder meer bij een andere officier (Noortje Herlaar). Ook sluipt er expliciete, uitleggerige maatschappijkritiek in.

Visueel en thematisch scoort de film wel: Elbers zet het OM en de onderwereld fraai tegenover elkaar (oude verhoorkamers versus de donkere straten van de Baarsjes) en in stiltevolle scènes ploegt menselijkheid door de brutaliteit. Eindconclusie: informatief en rijk aan details, maar emotioneel en dramatisch niet altijd even overtuigend.