Wout Kelder (69) zit 50 jaar in het onderwijs. 'Ik waardeer het enorm dat ik mag doen wat ik doe'

In dit artikel:

Wout Kelder (69) staat dit jaar stil bij 45 jaar dienstverband bij het Alfa-college, maar zijn loopbaan in het onderwijs begon al een halve eeuw geleden. Zijn eerste keer voor de klas was in september 1975 op een lagere school in Hardenberg; na afronding van de Pedagogische Academie in 1978 was hij volledig bevoegd. Wat klein begon — een aanstelling van zeven uur per week — groeide uit tot een lange, veelzijdige carrière in het mbo, met vakken als Nederlands, rekenen, godsdienst en later burgerschap. Hij geeft nog les op locaties in Hoogeveen, Ruinen, Nieuwleusen en Steenwijk.

Kelder maakte veel veranderingen in het onderwijs van dichtbij mee: fusies en herindelingen tussen LBO en MBO, de overgang van godsdienst naar burgerschap als vak en de digitalisering tijdens de coronapandemie. In 1980 kwam hij via een vacature bij De Iemenhof in Hoogeveen terecht; die baan vereiste destijds expliciet belijden van de Nederlandse geloofsbelijdenis en lidmaatschap van een kerk. Aanvankelijk combineerde hij lesgeven met een theologiestudie in Kampen, maar het lesgeven beviel zodanig dat hij met de studie stopte. Later maakte hij verschillende wisselingen van functie en opleidingssoorten mee door allerlei reorganisaties — onder meer de fusie in 1998 die leidde tot de naam Alfa-college en verhuizingen van locaties.

Zijn loopbaan kent ook persoonlijke steadyheid: Kelder kreeg vier kinderen, bleef actief in vrijwilligerswerk binnen kerk en volleybal, en was sinds 1988 opleider bij volleybalbond Nevobo. Ook is hij voorganger in PKN-gemeenten en leidt hij begrafenissen. Hij houdt zich bezig met projecten zoals het opzetten van een schoolmuseum en is een fanatieke wandelaar: hij liep deze zomer voor de vierde keer de Elfsteden Wandeltocht en voor de vijftiende keer de Nijmeegse Vierdaagse. Voor zijn inzet werd hij door het Alfa-college in het zonnetje gezet; er waren felicitaties van directie en bestuur, een versierd lokaal, een attentie en bloemen.

Hoewel hij in 2020 de pensioengerechtigde leeftijd bereikt had en formeel in 2022 met pensioen ging, is Kelder daarna niet gestopt. Aanvankelijk werd hem gevraagd enkele uren te blijven invallen; dat liep via een afbouwpad uit op een herstel naar een volledige werkweek per 1 augustus van dit jaar. Hij zegt dat het werk hem energie geeft, zijn gezondheid goed is en dat hij zich fit voelt. Hij waardeert ook het contact met meerdere generaties studenten: hij gaf les aan leerlingen die later de ouders van huidige studenten werden, en tegenwoordig ziet hij studenten die hij gerust opa had kunnen noemen.

Geloof speelt een centrale rol in zijn motivatie: Kelder schrijft zijn lange loopbaan en doorzettingsvermogen mede toe aan zijn geloofservaring. In zijn onderwijspraktijk leverde dat soms grappige aanduidingen op; toen hij nog godsdienst gaf kreeg hij de bijnaam “Vliegend Evangelie”. Tegelijk erkent hij veranderingen in houding en middelen binnen het onderwijs — van mentaliteit van leerlingen tot het gebruik van laptops — maar hij kijkt er positief op terug.

Kelder voelt zich nog niet klaar met werken. Hij stelt dat ouder worden ook relativering brengt en dat hij in principe altijd kan stoppen, maar zolang lesgeven hem energie geeft en zijn gezondheid het toelaat, blijft hij actief. Zijn verhaal is er een van inzet, flexibiliteit en betrokkenheid: een docent die vijf decennia onderwijs en maatschappelijke betrokkenheid combineert en daarbij stevig verankerd is in kerk, sport en lokaal onderwijs.