Woonruimte op, integratie hapert en gemeenten blijven achter met de last

In dit artikel:

Veel Nederlanders en lokale bestuurders ervaren de migratiesituatie als krap en ontregeld: niet zozeer door een plotselinge piek in aankomsten, maar door knelpunten in huisvesting, doorstroming en bestuurlijke coördinatie. Landelijke cijfers tonen dat de instroom naar Nederland licht daalt: van circa 336.000 vestigingen in 2023 naar ongeveer 314.000 in 2024 (‑6%). Tegelijk blijft de druk op opvang groot; rond eind 2024 bestond een kwart van de COA‑bevolking uit statushouders, die niet snel doorstromen naar reguliere woningen.

Gemeenten kampen met concrete tekorten. In de eerste helft van 2025 moesten zij 17.700 statushouders huisvesten, plaatsten er 14.390 en melden een achterstand van 12.715 mensen, wat in sommige regio’s het gevoel van “vol” versterkt. Problemen zijn vooral lokaal: woninggebrek, beperkte integratiecapaciteit en maatschappelijke spanningen.

Onderzoek van de Adviesraad Migratie (juni 2025) benadrukt ook kansen: arbeidsmigratie kan onbenut arbeidspotentieel aanspreken, personeelstekorten verminderen en nieuwkomers economische ruimte bieden. Het SCP laat zien dat de publieke opinie over migratie in twintig jaar niet drastisch negatiever werd; er is draagvlak voor selectief beleid met goede integratievoorwaarden.

Politiek en bestuur wijzen op stroeve doorstroom, wachtlijsten en de gevolgen van decentralisatie zonder extra middelen. De kernconclusie: het systeem schiet tekort — door organisatie, financiering en coördinatie — meer dan door louter aantallen. Als gevolg vragen experts en bestuurders dringend om betere regionale afstemming, extra capaciteit en doelgerichtere inzet van migrantentalent.