Wooncrisis treft studenten keihard: minder kamers, hogere huren - kabinet blijft toekijken
In dit artikel:
Kamernet-cijfers laten zien dat de studentenhuisvesting in Nederland in het derde kwartaal van 2025 verder onder druk staat: het aanbod van studentenkamers op het platform daalde met ruim 8 procent (van 5.937 naar 5.453 kamers) terwijl de gemiddelde huur juist meer dan 3 procent steeg. De daling en stijgende huren vallen samen met de belangrijkste verhuisperiode voor studenten (juli–september) en maken het vinden van betaalbare kamers lastiger.
Regionale uitslagen zijn scherp: in Leiden klom de gemiddelde Kamernet-huur van een kamer in één jaar van €472 naar €600 (+27%), in Den Haag en Delft stegen prijzen met circa 14 procent, en in Amsterdam ligt de gemiddelde kamerprijs nu rond €950 per maand. Kamernet waarschuwt dat het aanbod krimpt terwijl de zoekvraag juist toeneemt: “Het aanbod daalt, maar het aantal zoekopdrachten blijft stijgen. Studenten moeten sneller reageren, hogere huurprijzen accepteren of naar andere steden uitwijken.”
Het artikel wijt de krapte vooral aan beleidsontwikkelingen: particuliere verhuurders verkopen massaal panden omdat kamer- en studioverhuur volgens de huidige huurregulering (onder minister Hugo de Jonge genoemd) niet meer rendabel zou zijn, nieuwe projecten blijven achter, en woningcorporaties raken overbelast. Daarnaast stelt het stuk dat het migratie- en asielbeleid de druk op de woningmarkt vergroot doordat opvang en noodwoningen prioriteit krijgen, en dat bouwsubsidies en klimaat- of stikstofmaatregelen voorkomen dat echt veel wordt bijgebouwd. Volgens het betoog leidt dat tot situaties waarin studenten maanden op wachtlijsten staan, op campings slapen of bij vreemden op de bank terechtkomen.
Het stuk heeft een uitgesproken politieke toon: het hekelt Haagse beleidskeuzes, noemt het een “ideologisch, bureaucratisch experiment” en verwijst herhaaldelijk naar de eigen politieke boodschappen van de publicerende partij. De kernstelling is dat er dringend andere prioriteiten nodig zijn om studenten betaalbare huisvesting te garanderen; zonder ingrijpen zullen veel studenten volgens de auteur steeds moeilijker een plek vinden om te wonen en te studeren.