Woede over Yesilgöz groeit bij links: niet omdat ze faalt, maar omdat ze haar kiezers respecteert

In dit artikel:

Dilan Yesilgöz weigert mee te werken aan een kabinet waarin GroenLinks en de PvdA het zwaartepunt vormen, en houdt daarmee vast aan een campagnebelofte. Direct daarna barstte op sociale media en in linkerzijde van het publieke debat een felle reactie los: commentatoren en opiniemakers bestempelen haar als verstorend, star of onredelijk en schilderen haar af als schuldige voor vermeende politieke blokkades. Op X verdedigde onder anderen Roderick Veelo haar, en noemde de kritiek vooral voortkomen uit teleurstelling dat een GL–PvdA-coalitie niet haalbaar lijkt.

De strekking van het artikel is dat de aanval op Yesilgöz niet inhoudelijk is maar emotioneel en strategisch: volgens de auteur willen linkse kringen koste wat het kost een kabinet met GL-PvdA en beschouwen ze weigering daartoe als principeloosheid of obstructie. Tegelijk wordt benadrukt dat Yesilgöz juist handelt vanuit beloften aan haar kiezers en respect voor de uitslag van de verkiezingen. De schrijver ziet die houding als voorbeeld van betrouwbaar politiek handelen dat door progressieve elites niet wordt geaccepteerd.

Verder bevat het stuk oproepen om een petitie te tekenen onder de titel “Abortus is geen mensenrecht”, waarbij wordt aangevoerd dat maatschappelijke waarden onder druk staan en burgers zich moeten roeren. Kortom: de tekst presenteert Yesilgöz als iemand die politieke consistentie verkiest boven meebuigen met linkerwensen, en interpreteert de kritiek als een uiting van linkse frustratie over het falen van hun gewenste coalitie.