WK-zilver, maar geen sponsorcontract: discuswerper Van Klinken vindt het 'schandalig'
In dit artikel:
Jorinde van Klinken liep kort na haar discuszilver in Tokio met de Nederlandse vlag over haar schouders door het stadion, maar echt vieren kon ze niet. De atlete uitte deze week op Instagram haar frustratie omdat haar podiumplaats en hoge klassering op de wereldranglijst nog niet hebben geleid tot een sponsorcontract. Met een sarcastische verwijzing naar reclamebeloftes voor vrouwen in de sport maakte ze duidelijk dat die steun volgens haar selectief is: sommige sporten en sommige atletes vallen buiten de boot.
Van Klinken wijt het gebrek aan interesse van grote kledingmerken aan vooroordelen over disciplines en uiterlijk. Ze zegt dat werpers en stoters structureel minder aantrekkelijk worden gevonden voor commerciële deals, terwijl sprinters en andere loopnummers vaak direct grote contracten krijgen. “Als ik er net anders uitzag, boeiden die prestaties niet eens,” zei ze, verwijzend naar het klassieke schoonheidsideaal dat volgens haar een rol speelt. Ze krijgt ook regelmatig kritiek op kledingkeuzes van haar collega-werpsters, iets wat haar raakt.
Ze benadrukt dat ze niet de enige is met dit probleem: ook kogelstoter Jessica Schilder moest lang wachten op erkenning ondanks prestaties. Van Klinken noemt het een breed thema binnen de atletiek en wijst niet alleen bedrijven, maar ook World Athletics aan: door keuzes in wedstrijdprogramma’s en mediapresentatie krijgen technische nummers minder podiumkansen en dus minder zichtbaarheid en inkomen. Als voorbeeld noemt ze de komende Ultimate World Championships — een compact toernooi met alleen finales en flinke premies — waarin kogelstoten en discuswerpen niet worden opgenomen, terwijl nieuwe, kijkvriendelijke onderdelen wél worden geplaatst. Dat zorgt volgens haar voor oneerlijke verdienkansen; atleten zoals Noah Lyles kunnen op die manier veel verdienen, terwijl werpers buiten spel blijven.
Ondanks de ergernis erkent Van Klinken de sportieve waarde van haar succes: met haar WK-medaille voegt ze zich bij een klein rijtje Nederlandse individuele vrouwelijke wereldmedaillewinnaars zoals Dafne Schippers, Sifan Hassan, Anouk Vetter, Femke Bol en Jessica Schilder. Toch heeft de combinatie van commerciële en bestuurlijke ongelijkheid haar beleving van die prestatie tot nu toe getemperd. Ze hoopt dat het besef van haar wereldtitel nog zal doordringen, maar blijft kritisch over de kansenongelijkheid in de sport.