Wisseltruc: de Pfizer-prik die in miljarden armen is gezet is niet het 'vaccin' dat is getest

In dit artikel:

Onderzoekers onder leiding van Kevin McKernan beweren dat de coronavaccins van Pfizer die aan het publiek zijn toegediend, niet identiek zijn aan het preparaat dat in de grote klinische proeven is getest. Volgens hen is tijdens de trials een productievariant (“Proces 1”) gebruikt, terwijl in de praktijk een andere productiewijze (“Proces 2”) is ingezet — en die tweede variant zou slechts op circa 252 proefpersonen zijn getest in plaats van op tienduizenden.

McKernan en collega’s stellen verder dat de injectieflessen aanzienlijke hoeveelheden plasmide‑DNA bevatten; met fluorimetrie meten zij naar eigen zeggen miljarden tot honderden miljarden DNA-moleculen per dosis. Die concentraties zouden volgens hun berekeningen de maximaal toegestane hoeveelheid DNA‑resten overschrijden met factoren tussen ongeveer 188 en 509. Voor velen is het verrassend, zo schrijft het artikel, dat er naar verluidt nooit klinisch onderzoek is gedaan naar precies die productievorm die in de bevolking is gebruikt.

Belangrijk contextpunt: dit zijn heftige beweringen die nader onderzoek en verificatie vereisen. Productiewijzigingen van vaccins moeten in veel gevallen door regulerende instanties worden beoordeeld en gemonitord, en claims over contaminants of onvolledige toetsing zijn door verschillende instanties en factcheckers eerder kritisch bekeken. Wie zekerheid wil heeft baat bij toetsing aan peer‑reviewed analyses en verklaringen van toezichthouders (zoals EMA of nationale geneesmiddelenautoriteiten) en producenten.