Wilders roept opnieuw strijd tegen islam uit - maar waarom deed zijn PVV niets in kabinet Schoof?

In dit artikel:

Geert Wilders heeft op X opnieuw de vertrouwde harde toon aangeslagen: hij schetst de islam en massamigratie als de grootste bedreigingen voor Nederland en presenteert zichzelf als onverpoosde bestrijder daarvan. Dat beeld staat in scherp contrast met de afgelopen maanden, toen Wilders’ PVV deel uitmaakte van het kabinet-Schoof en zelfs de portefeuille van Asiel en Migratie leverde via minister Marjolein Faber. Ondanks die ministeriële macht werden er geen ingrijpende maatregelen genomen: geen sluiting van de grenzen, geen Australisch model voor opvang en geen stop op de instroom van asielzoekers. De feitelijke politiek bleef bij overleg en symboliek.

De kern van het artikel is de kloof tussen retoriek en realiteit. Wilders blinkt uit in oppositietaal — felle tweets, strijdbare toespraken — maar zodra zijn partij verantwoordelijk wordt voor uitvoering, verdwijnt de harde lijn. Daardoor rijst de vraag naar zijn geloofwaardigheid: zijn de dreigende boodschappen alleen bedoeld om te mobiliseren, of is er een plan dat zich in beleid vertaalt? Voor veel Nederlanders voelt de problematiek van migratie en islamisering reëel, maar wat telt is: handelen of niet. In dit geval leverde de PVV, hoewel formeel aan de knoppen, geen tastbare resultaten, waardoor Wilders’ nieuwste retorische salvo vooral een pijnlijke herinnering is dat woorden makkelijk zijn en daden zwaarder wegen.