Wie is Franklin Graham, de evangelische predikant en Trump-aanhanger die voor 15.000 mensen spreekt in Brussel?
In dit artikel:
Vanavond verwacht de ING Arena in Brussel 15.000 bezoekers voor het Festival of Hope, met de Amerikaanse predikant Franklin Graham als hoofdact. Graham (geboren 1952) is de jongste zoon van de bekende evangelist Billy Graham en leidt sinds 2001 de Billy Graham Evangelistic Association (BGEA). Hij staat ook aan het hoofd van Samaritan’s Purse, een internationale christelijke hulporganisatie. De BGEA is organisator van het festival.
Graham erfde de naam, netwerken en organisatorische middelen van zijn vader, maar is inhoudelijk anders: waar Billy Graham vaak verzoenend en politiek terughoudend was, profileert Franklin zich de laatste jaren als een uitgesproken en polariserende stem binnen het evangelische protestantisme. Dat geloof legt nadruk op persoonlijke bekering, een letterlijke lezing van de Bijbel en actieve geloofsverspreiding; in België behoort een relatief klein deel van de bevolking tot de protestanten, waarvan een aanzienlijk aandeel evangelisch.
De controverse rond Graham is uitgebreid. Hij heeft herhaaldelijk scherpe uitspraken gedaan over islam, immigratie en Europa, was een openlijke bondgenoot van Donald Trump vanaf 2016 en sprak recent nog op een inauguratie van Trump. Verder neemt hij strenge standpunten in tegen abortus en LGBTQ+-rechten en koppelt hij secularisering aan maatschappelijke ontwrichting. Sommige van zijn uitlatingen leidden tot terugslag: zalen in het Verenigd Koninkrijk weigerden hem, waarna rechtbanken oordeelden dat zulke weigeringen religiediscriminatie konden zijn.
In België zorgt zijn komst voor verdeeldheid binnen kerkgemeenschappen. Tientallen evangelische kerken steunen het Festival of Hope en zien er een kans in om het geloof breed onder de aandacht te brengen, terwijl andere organisaties, zoals de Franstalige AEEBLF, afstand nemen uit vrees dat Grahams uitgesproken politieke imago het evangelie schaadt.
Toch trekt het evenement volle zalen. De verklaring ligt deels in de formule: het Festival of Hope is meer een strak geregisseerd festival met muziek, getuigenissen en theatrale opbouw dan een traditionele kerkdienst, wat ook mensen aanspreekt die weinig of niet regelmatig naar de kerk gaan. Daarmee belooft de avond in Brussel zowel een religieus evenement als een maatschappelijke discussie over de plaats van politiek en verzoening binnen het moderne evangelische christendom te worden.