'Wie goed kijkt, ziet dat de meeste Nederlanders op een hond lijken'

In dit artikel:

Een columnist opent met een kleine thuisscène waarin hij zijn hond Koos tot rust brengt zodat hij even kan typen. Die alledaagse handeling gebruikt hij als ingang voor een bredere kritiek: volgens hem zijn we als samenleving te decadent en daardoor verzwakt; ons leven is te comfortabel geworden. De anekdote dient als illustratie van wat hij ziet als overbescherming en gemakzucht, met het impliciete pleidooi voor meer weerbaarheid en discipline. In bredere context sluit dit aan bij debatten over verwenning, individuele veerkracht en de gevolgen van materiële overvloed voor sociale en persoonlijke weerbaarheid.