Werknemers zijn de sleutel tot sterkere digitale weerbaarheid

vrijdag, 17 oktober 2025 (16:17) - DutchCowboys

In dit artikel:

Cyberdreigingen zijn inmiddels dagelijkse realiteit: 72% van de cyberleiders ziet de risico’s voor hun organisatie toenemen, en bij bijna 60% van de datalekken speelt menselijk handelen een rol. Hoewel organisaties veel investeren in technische maatregelen, blijft de werknemer vaak onderbelicht. Medewerkers kunnen zowel de oorzaak zijn van een crisis (bijvoorbeeld door op een kwaadaardige link te klikken) als cruciaal zijn voor het beperken van schade zodra het misgaat.

De EU benadrukt dit in recente regelgeving zoals DORA en NIS2, die vragen om goed opgeleide medewerkers als onderdeel van digitale weerbaarheid. Training alleen volstaat echter niet: effectieve crisisbeheersing hangt sterk af van communicatie. Slechte of ontbrekende communicatie kan een incident verergeren; duidelijke, gecoördineerde en betrouwbare informatie kan escalatie voorkomen en rust bewaren.

Traditionele éénmalige trainingen en losse e-mails blijken onvoldoende; blijvende weerbaarheid vereist een continu leerproces, herhaling en communicatie die opvalt zonder het werk te verstoren. Het bereiken van werknemers lukt het beste via een mix van kanalen — denk aan tv- en pc-schermen op kantoor, interne platforms en mobiele devices — zodat de boodschap aansluit bij dagelijkse routines en echt blijft hangen.

Tijdens een cybercrisis zijn sommige middelen onbetrouwbaar: e-mail of intranet kan niet iedereen bereiken of kan zelf gecompromitteerd raken. Daarom pleit het artikel voor een omnichannel-aanpak met redundantie: dezelfde cruciale boodschap via meerdere, onafhankelijke kanalen verspreiden, zodat interne communicatie blijft functioneren ook als delen van de infrastructuur uitvallen.

Kortom: digitale weerbaarheid begint bij mensen en bij communicatie. Organisaties die willen overleven moeten investeren in continue cybertraining en in robuuste, meervoudige communicatiekanalen, zodat medewerkers weten wat ze moeten doen — en vooral wat niet — op het moment dat het er echt toe doet. Wachten is geen optie.