'Wegkijken is geen oplossing' zeggen Israëlische vredesdemonstranten. Toch is dat wat een Nederlandse Kamermeerderheid doet
In dit artikel:
Na het aftreden van minister Caspar Veldkamp en het vertrek van het NSC-smaldeel ontaardde het Kamerdebat in de Tweede Kamer in spanningen en gemiste nuance: Kamermeerderheid nam alleen een motie aan die opriep tot de vernietiging van Hamas en liet zich niet uit over mogelijke misdaden van Israël. Deskundigen noemen de aanval van Hamas op 7 oktober een genocidale massamoord en wijzen de Israëlische reactie als mogelijk genocidaal, maar die kwalificaties leidden in Den Haag niet tot concrete kritiek op Israël; verdere stappen zouden via Europese instanties moeten komen.
Veldkamp, voormalig ambassadeur in Israël, had de voorbije maanden bewust de grenzen van het regeringsbeleid opgezocht. Hij pleitte voor uitvoering van het ICC-arrestatiebevel jegens Netanyahu bij een bezoek aan Nederland, verbood twee extreem-rechtse Israëlische ministers de toegang tot Nederland en initieerde een onderzoek naar de naleving van het EU-Israël Associatieverdrag vanwege de humanitaire blokkade van Gaza. Hij drong ook aan op een Nederlandse boycot van producten uit bezette gebieden en op een wapenembargo — maatregelen die vooral symbolische betekenis hebben, maar volgens Veldkamp en voorstanders steun zouden geven aan de groeiende Israëlische vredesbeweging.
Tegelijkertijd staat Nederland, net als de Verenigde Staten onder invloed van extreem-rechtse actoren, kritisch tegenover medische opvang van Gazaanse kinderen: in Nederland gelden zeer strikte toelatingsregels; medische noodzaak is geen aanleiding voor toelating, alleen gezinshereniging komt in aanmerking. Ook journalisten die hun leven vrezen, krijgen meestal geen uitnodiging. De terughoudendheid wordt deels verklaard door zorgen dat geholpenen later asiel zouden aanvragen.
Samengevat: Veldkamp zocht beleidsmatige verschuivingen richting meer druk op Israël, maar zijn vertrek en de politieke verdeeldheid in de Kamer lieten concrete nationale stappen uit. De discussie verschoof naar de Europese arena, terwijl parlementaire besluitvorming in Nederland vooral uitmondde in retorische scherpte tegen Hamas en weinig zelfkritiek richting Israël.