Wees als kerk herbergzaam voor ouders en hun zorgenkinderen

In dit artikel:

De schrijver, beleidsadviseur bij de reformatorische organisatie Helpende Handen, betoogt dat waardering voor het leven meer moet zijn dan abstracte bescherming: leven is volgens het Bijbelse mensbeeld een ontvangen gave (Genesis 1:26–27; Efeziërs 2:10) en verdient concrete herbergzaamheid en zorg. In de praktijk leidt de druk om zwangerschappen af te breken bij een mogelijke afwijking tot een impliciete boodschap dat leven met beperkingen minder waardevol zou zijn. Dat is een verarming, aldus de auteur, omdat juist in situaties van grote zorg vaak unieke betekenis en inzet zichtbaar worden.

Ouders van kinderen met een (ernstige) verstandelijke beperking, niet-aangeboren hersenletsel of autisme vervullen langdurig en vaak levenslang zorgwerk: zij zijn ouder, mantelzorger en coördinator van zorg. Die belasting blijft vaak onzichtbaar en vraagt naast praktische hulp ook erkenning en pastorale nabijheid. In een samenleving die sterk inzet op zelfredzaamheid komen mensen met een beperking en hun naasten daardoor vaak op de rand terecht.

De kerk krijgt hierin een speciale opdracht: niet alleen pleiten voor de beschermwaardigheid van het leven, maar ook plek en steun bieden binnen de gemeente. Concrete aanbevelingen zijn onder meer het benoemen van gemeenteleden met specifieke aandacht voor mensen met een beperking, het regelmatig agenderen van het thema tijdens gemeenteactiviteiten en het steunen van vrijwilligersinitiatieven. Uiteindelijk pleit de auteur voor een cultuur van levenslange solidariteit en barmhartigheid waarbij zorg gedeelde verantwoordelijkheid is — in gebed, praktische hulp en pastorale betrokkenheid.