Wéér Ed Nijpels bij de NPO: links VVD-geluid moet Yesilgöz richting GroenLinks-PvdA duwen
In dit artikel:
In Pauw & De Wit verscheen recent opnieuw VVD-veteraan Ed Nijpels om VVD-leider Dilan Yesilgöz te bekritiseren vanwege haar weigering om met een GroenLinks–PvdA-fusiepartij te gaan regeren. De auteur hekelt dat Nijpels keer op keer als de “talkshow-VVD’er” wordt opgevoerd — sociaal progressief en EU‑gezind — waardoor het lijkt alsof er binnen de partij geen andere stemmen bestaan.
De kernbeschuldiging is dat de NPO en Hilversum structureel een enkel politiek narratief bevoordelen: door steeds dezelfde gasten (Nijpels, Pechtold, Ollongren, Jetten) uit te nodigen, onstaat het beeld dat samenwerking met links de enige verstandige keuze is. Journalist Ton F. van Dijk wordt geciteerd met de vraag waarom dezelfde meningen constant mogen worden herhaald; de auteur noemt die praktijk geen journalistiek maar politieke beïnvloeding of framing, gefinancierd met publieke middelen.
Er wordt betoogd dat Nijpels niet de VVD van 2025 of diens kiezers vertegenwoordigt. Yesilgöz’ blokkade wordt verdedigd als logisch en democratisch: volgens de tekst heeft de kiezer links afgestraft (GroenLinks–PvdA verloor zetels, D66 boekte weinig winst) en zou een coalitie met links neerkomen op een voortzetting van het oude beleid (vergelijking met Rutte IV). Het artikel stelt dat de media met hun eenzijdigheid juist wantrouwen en polarisatie aanwakkeren, omdat kritiek op links te weinig aan bod komt terwijl kritiek op rechts routine is.
De schrijver pleit voor meer pluriformiteit in de publieke omroep — bijvoorbeeld door ook VVD’ers te laten optreden die Yesilgöz’ lijn steunen of onafhankelijke analisten zoals Maurice de Hond — en verwerpt het herhaald opvoeren van vaste “kartelgezichten”. Daarnaast bevat de tekst een politieke oproep van DDS en verwijst naar een petitie (“Abortus is geen mensenrecht”), waarmee de auteur aangeeft actief tegen wat hij ziet als mediapropaganda in te willen gaan.
Kortom: de oproep is helder: stop met herhaling van één politiek geluid in talkshows; geef ruimte aan uiteenlopende perspectieven zodat de publieke omroep weer als betrouwbare, pluriforme nieuwsbron kan functioneren.