We zijn omsingeld door de satellieten van Elon Musk

In dit artikel:

Starlink telt nu officieel 10.000 satellieten in een baan om de aarde, zo werd vandaag bekendgemaakt. Ongeveer 1.600 van die toestellen functioneren niet meer of zijn al uitgeschakeld; circa 8.600 zijn operationeel. De constellatie, opgebouwd en gelanceerd met SpaceX’ Falcon 9-raketten, levert internet op plekken waar vaste infrastructuur ontbreekt of weggevallen is — denk aan Oekraïne — maar is ook commercieel beschikbaar, bijvoorbeeld in Nederland vanaf ongeveer €35 per maand (roamingvariant €40 p/m, actief in meer dan 100 regio’s).

Elke Starlink-satelliet heeft een verwachte levensduur van ongeveer vijf jaar en verbrandt bij terugkeer in de atmosfeer. SpaceX bezit vergunningen voor tienduizenden toestellen (officieel 12.000 toegelaten, met plannen voor veel meer), wat de hoeveelheid objecten in laagbaan snel doet toenemen. Tegelijkertijd werken concurrenten zoals Amazons Project Kuiper en het Europese IRIS2 aan vergelijkbare netwerken.

De uitbreiding verbetert bereik en redundantie, maar roept ook zorgen op: satellietreflecties verstoren astronomische opnames, toenemende ruimtepuin verhoogt het risico op kettingbotsingen (het Kessler-effect), en signalen of spectrum kunnen elkaar gaan storen. Het dilemma is duidelijk: grote voordelen voor connectiviteit naast duidelijke risico’s voor wetenschap en ruimteveiligheid — reden om zowel kansen te benutten als verdere uitbreiding kritisch te beoordelen.