"We hebben 30 jaar leeftijdsverschil, maar we zijn als beste vriendinnen"
In dit artikel:
Elize Breed Schouten en Caroline van Huigenbos zijn twee ervaren zelfstandige reisadviseurs binnen Travel Counsellors, respectievelijk al ongeveer achttien en zeventienënhalf jaar. De auteur ontmoette hen tijdens een Spitsbergen-studiereis van Avila Reizen met Ponant en sprak ze later opnieuw aan boord van het Ponant-schip Le Lapérouse in Amsterdam. Hun samenwerking en vriendschap ontstonden geleidelijk — foto’s tonen hen samen sinds een studiereis naar Canada in 2009 — en ze bellen bijna dagelijks.
Beide vrouwen begonnen hun loopbaan op traditionele reisbureaus; Caroline maakte via een stage de overstap van de familiekledingzaak naar de reisbranche en koos in 2008 bewust voor het zelfstandig ondernemerschap bij Travel Counsellors. Elize werkte sinds 1979 in Volendam en keerde na een onderbreking van zestien jaar terug in de branche, moest computers leren gebruiken en vond opnieuw haar passie. Beiden waarderen de vrijheid en het sociale aspect van werken als ZRA (zelfstandig reisadviseur) en zeggen zich nooit eenzaam te hebben gevoeld in die rol.
De twee leggen uit hoe Travel Counsellors werkt: het is een franchiseorganisatie met doelen en kwalificaties (waarbij met name margegericht gemeten wordt) en met een Gold-status die semi-jaarlijks geëvalueerd wordt (peildata 1 mei en 1 november). Die status levert erkenning en incentives op, maar vergt continu werk. Beide adviseurs benadrukken dat succes verschillende vormen heeft: je kunt een paar high-end klanten bedienen of veel middensegmentreizen verkopen. Voor Caroline wegen plezier en de “familie”-sfeer binnen Travel Counsellors zwaarder dan mogelijke iets hogere inkomsten elders.
De aard van hun aanbod is de afgelopen jaren sterk veranderd: waar vroeger vooral standaardpakketreizen werden verkocht, bestaat nu ongeveer 80% tot 90% uit maatwerk en 10–20% uit pakketten. Ze maken zelf veel combinaties via het eigen systeem (Phenix) en het intranet en blijven pakketten van touroperators aanbieden wanneer dat past bij klantenwensen. Kortingsdruk van andere partijen boeit hen weinig; klanten krijgen de keuze om direct te boeken waar dat financieel aantrekkelijker is, maar kiezen meestal voor de toegevoegde waarde van een adviseur.
Technologie en AI krijgen ook aandacht: Caroline gebruikt AI soms als hulpmiddel maar waarschuwt dat de uitkomsten niet altijd kloppen of het “wow”-element missen dat een mens kan toevoegen. Beide zien AI niet als bedreiging; menselijke inschatting, klantenkennis en het vermogen om net dat stapje extra voor te stellen blijven onderscheidend. Essentiële eigenschappen voor een ZRA zijn volgens hen ondernemerschap, bijdehandheid en vooral mensenkennis: je moet klanten goed kunnen aanvoelen en weten wat hun verwachtingen zijn.
Persoonlijke voorkeuren en werkwijzen: Caroline heeft veel jongere klanten en zit in een kleinere gemeenschapsomgeving; Elize bedient vaker oudere reizigers. Ze organiseren regelmatig gezamenlijke reizen — jaarlijks één grote reis samen (Bhutan, daarna Zambia, volgend gepland Japan) — en hebben veel plezier samen, wat tot levendige anekdotes leidt (zoals een geïmproviseerd “reisadvies” achter een bruidbalie op een cruiseschip). Over werkgrenzen spreken ze duidelijk: er is altijd bereikbaarheid via assistenten of een noodservice, maar ze vermijden dat werk het sociale leven volledig overneemt.
Beide vrouwen zien hun loopbaan als een levenslange keuze: Caroline wil doorgaan tot de AOW-leeftijd; Elize overweegt geleidelijk af te bouwen maar blijft voorlopig actief. Hun verhaal illustreert hoe een zelfstandige rol binnen een franchise-structuur professionaliteit, ondernemerschap en persoonlijke betrokkenheid combineert — en hoe langdurige collegialiteit en vakkennis klanten net dat beetje extra kunnen bieden dat algoritmen en massaanbieders missen.