FIFA-baas Infantino duikt op bij Gaza-top: 'De onbeschaamdheid waarmee hij die plek opeist'
In dit artikel:
Tijdens de vredestop in Egypte maandag verscheen ook FIFA-voorzitter Gianni Infantino naast wereldleiders die betrokken waren bij de vredesdeal tussen Israël en Hamas. Hij kondigde aan dat de FIFA zou helpen bij het herstellen van voetbalfaciliteiten in Gaza en presenteerde sport als middel om kinderen weer hoop te geven. Zijn aanwezigheid op een diplomatieke top leidde echter tot veel kritiek en vragen over de rol van sportbestuurders in internationale politiek.
Sportfilosoof Sandra Meeuwsen ziet in Infantino een voorbeeld van hoe sportbestuurders steeds meer politieke ruimte opeisen; zij beschrijft zijn optreden als opportunistisch en schaamteloos, en wijst op het gebrek aan onafhankelijke controle binnen de FIFA. Theo van Seggelen, oud-voorzitter van spelersvakbond FIFPro, noemt Infantino egocentrisch en verwijt hem manipulationele carrièrestappen binnen het voetbalbestuur. Kritiek richt zich ook op eerdere omstreden beslissingen rond toewijzingen van WK’s, waarmee wordt gesuggereerd dat zijn handelen niet zuiver op sportieve motieven is gebaseerd.
De aanwezigheid van Infantino op de top valt samen met zijn nauwe relatie met voormalig president Donald Trump: Infantino zegt door Trump te zijn uitgenodigd en onderhoudt sinds 2019 regelmatig contact met hem. Die band komt voort uit gezamenlijke belangen rond het WK 2026, waarvan verreweg de meeste wedstrijden in de Verenigde Staten plaatsvinden. Observatoren zien die verbondenheid als wederzijds opportunisme: Infantino zoekt politieke steun voor voetbalprojecten en evenementen, terwijl politiek zwaartepunt en imago voor Trump ook voordeel kunnen opleveren. Recent stonden ook uitspraken van Infantino over vermeende verdiensten van Trump ter discussie.
De politieke verwevenheid van voetbal heeft praktische consequenties: deelnamezaken zoals die van Iran — een land met reisonderbrekingen naar de VS — en de uitsluiting van Rusland roepen vragen op over hoe politiek en sport elkaar beïnvloeden tijdens grote toernooien. Kritiek benadrukt dat acties van de FIFA-voorzitter vaker eigenbelang en machtsuitbreiding lijken te dienen dan louter sportontwikkeling.
Kortom: Infantinos aanbod om Gaza te helpen oogt sympathiek, maar zijn aanwezigheid op een vredestop en zijn banden met politieke leiders versterken de indruk dat hij politieke invloed nastreeft en dat de FIFA onder zijn leiding onvoldoende externe controle kent.