Wat deed FIFA-baas Infantino naast Trump op top in Egypte? "Een kwestie van ego en 'shinen' op historisch moment"
In dit artikel:
“Belachelijk, maar geen verrassing,” aldus Sporza-analist Peter Vandenbempt over de opvallende verschijning van FIFA-voorzitter Gianni Infantino op de vredestop over het Midden-Oosten die gisteren in Egypte plaatsvond. Tussen meer dan twintig staatshoofden viel Infantino op als vreemde eend: hij is geen politicus maar de baas van de wereldvoetbalbond, bekend van het organiseren van wereldbekertoernooien.
Vandenbempt verklaart dat Infantinos aanwezigheid weinig te maken heeft met diplomatieke expertise en meer met zelfpromotie en netwerken. Infantino zoekt geregeld aansluiting bij machtigen: hij heeft al eens voor de VN gesproken, is een uitgesproken bondgenoot van Donald Trump en lobbyde openlijk voor Trumps vredesplan en zelfs een Nobelprijs voor hem. Volgens Vandenbempt is de relatie tussen beide mannen wederzijds nuttig geweest — Infantino gaf Trump een prominente rol tijdens het WK voor clubs in de VS en bezocht het White House, waarin Trump bijvoorbeeld de wereldbeker vasthield.
De getuigenis van Vandenbempt gaat verder dan kritiek op opportunisme. Hij schetst Infantino als een machtsbeluste, weinig scrupuleuze figuur die bereid is samen te werken met dubieuze regimes en vooral bezig is met het vergroten van eigen invloed en financiële belangen. Als voorbeelden noemt hij de omstreden toewijzingen van WK’s aan Qatar (2022) en Saudi-Arabië (2034), die volgens critici dienen als ‘sportswashing’ voor autoritaire staten.
Tegelijk erkent Vandenbempt dat Infantino aanzien geniet door de mondiale reikwijdte en het kapitaal van het voetbal; voor veel leiders is hij hierdoor een interessante gesprekspartner. Op de top maakte Infantino bekend dat de FIFA zal investeren in de wederopbouw van voetbalinfrastructuur in Gaza en zei dat de bond wil bijdragen aan het vredesproces.
Kortom: Infantinos aanwezigheid in Egypte wordt gezien als een mix van persoonlijke profilering, strategische vriendendiensten met invloedrijke politici en de tastbare aantrekkingskracht van voetbal op het wereldtoneel — niet per se als een zuiver humanitaire of diplomatieke geste.