Walgelijke hypocrisie: Paul Rosenmöller jankt over 'uitsluiten' bij WNL terwijl hij Fortuyn demoniseerde en PVV haat

In dit artikel:

Paul Rosenmöller veroorzaakte deze ochtend op WNL ophef door te stellen dat het “on-Nederlands” zou zijn om samenwerking met de VVD uit te sluiten. De columnist reageert furieus: hij noemt Rosenmöller hypocriet en machtsbelust, en beticht hem van het willen dwingen van de VVD in een links kabinet zodra dat politiek gelegen komt.

Centraal in de kritiek staat Rosenmöllers verleden: hij wordt verweten een voortrekker te zijn geweest van de campagne tegen Pim Fortuyn in 2002 en daarmee medeverantwoordelijk voor het vijandige klimaat dat volgens de auteur leidde tot Fortuyns moord. De schrijver ziet Rosenmöllers recente uitspraken als een trap na richting Fortuyns nagedachtenis en als een belediging voor kiezers rechts van het midden.

De columnist breidt zijn aanval uit naar GroenLinks-PvdA als geheel (met namen als Frans Timmermans en Jesse Klaver), die volgens hem systematisch samenwerking met PVV en FVD weigeren en daardoor een cordon sanitaire in stand houden. Als voorbeeld van uitsluiting wordt ook het wegstemmen van Martin Bosma als Kamervoorzitter genoemd. Tegelijk beschuldigt men Rosenmöller ervan nu selectief te pleiten tegen uitsluiting wanneer het zijn machtspositie ten goede komt: hij zou de VVD terug willen halen in een coalitie waarin links de koers bepaalt.

De tekst is emotioneel en polariserend, bevat oproepen tot verzet en twee petitie-links tegen bepaalde beleidspunten (met name rond abortus). De auteur waarschuwt dat Rosenmöllers “charme-offensief” bedoeld is om zijn imago op te poetsen, terwijl hij volgens de columnist onveranderd een activist is die politieke tegenstanders het liefst marginaliseert.

Kort: de column beschuldigt Rosenmöller van hypocrisie en machtsstreven, herhaalt verwijten over zijn rol bij de behandeling van Fortuyn en hekelt het links-rechtsklimaat waarin uitsluiting wordt toegepast wanneer het uitkomt.