'Waarom willen die meiden hier nog werken?', vraagt Petra van de Hema in Ter Apel zich sinds het schietincident af
In dit artikel:
In juni 2024 veranderde een schietincident in de Hema-winkel van Ter Apel het leven van Petra Niemeijer en haar collega’s ingrijpend. De winkel, al jaren geconfronteerd met toenemende overlast en agressie vanuit een kleine groep asielzoekers nabij het aanmeldcentrum, werd op die bewuste dag het toneel van een gewelddadige confrontatie. Een asielzoeker, die eerder opviel door vreemd gedrag en al in de gaten werd gehouden, weigerde te vertrekken toen personeel hem aansprak. Nadat de politie arriveerde en de man agressief werd, werd uiteindelijk door de agenten geschoten, wat leidde tot zijn arrestatie. Hoewel niemand van het personeel bij het moment van schieten was, leeft de impact diep; medewerkers stonden er dichtbij en maakten het trauma intens mee.
Niemeijer, die vanaf de start in 2008 meewerkte in de Hema van Ter Apel en het personeel als familie beschouwt, blikt terug op jaren van strijd tegen diefstal en agressie, waarbij zijzelf en collega’s vaak als vraagbaak fungeerden voor politie en gemeente. Ondanks de talloze meldingen en aangiftes veranderde de situatie amper, wat leidde tot frustratie en uitputting. Na het incident in 2024 werden medewerkers intensief begeleid, maar de emotionele schade was groot. Toch kozen de medewerkers ervoor door te gaan, gedreven door de sterke teamband en het gevoel van verbondenheid dat door frequente bedreigingen alleen maar verstevigde.
In december 2024 kwam het personeel bij elkaar om de situatie opnieuw te evalueren. Ze beseften dat het oude patroon van voortdurende alertheid en uitgebreide rapportages onhoudbaar was. Met de introductie van professionele beveiliging en minder focus op toezicht besloten ze te ‘loslaten’: minder actief achter problemen aanlopen en vooral het winkelplezier en commerciële zaken weer centraal stellen. Tegelijkertijd erkennen zij de voortdurende onzekerheid en de angst voor herhaling van geweld. Medewerkers vinden steun in hun hechte onderlinge band, zwarte humor en buitenwerkse bezigheden zoals muziek en vrijwilligerswerk, die hen helpen omgaan met de zware ervaringen.
Petra Niemeijer ervaart haar werk als familiebedrijf: haar echtgenoot is eigenaar, haar kinderen zijn betrokken bij de Hema en de toekomst van de winkel ligt haar nauw aan het hart. Zij worstelt met de vraag of het veilig houden van de winkel, vooral voor toekomstige generaties, een haalbare droom is. De schietpartij en jarenlange spanningen markeren een breuk met het verleden maar ook een nieuwe fase waarin het beschermen van zowel personeel als klanten centraal blijft, binnen de realiteit van een uitdagende omgeving in Ter Apel.