Waarom wij de wereld moeten waarschuwen voor Mark Rutte

In dit artikel:

Mark Rutte wordt in dit stuk neergezet als iemand die in veertien jaar premierschap een patroon van strategische onwaarheden en verschuivende waarheden ontwikkelde. De auteur presenteert meerdere concrete dossiers om te onderstrepen dat Ruttes verklaringen vaak meebewegen met eigenbelang en dat dit van belang is nu hij als secretaris‑generaal van de NAVO een mondiale rol vervult.

Belangrijke voorbeelden die worden aangehaald:
- Dubbele nationaliteit: Rutte zei in zijn eerste jaar als premier dat hij geen bezwaar had tegen de dubbele nationaliteit van een staatssecretaris, terwijl eerdere uitspraken en debatten laten zien dat hij altijd tegenstander was geweest. De interpretatie van zijn houding veranderde kennelijk met de context.
- World Economic Forum: Rutte profileerde zich jarenlang als ambassadeur van het WEF. Na ophef rond het boek The Great Reset ontkende hij het gelezen te hebben, maar er bestaat een brief waarin hij Klaus Schwab bedankt voor toezending en het werk prijst — een tegenstelling die door tegenstanders als bewijs van onoprechtheid wordt genoemd.
- Groningen‑gaswinning: in 2013 zei Rutte volgens een kranteninterview dat veiligheidsaanpak in Noord‑Groningen absolute topprioriteit had. Tijdens de Parlementaire Enquête Aardgaswinning (2022) verklaarde hij echter pas in 2018 bewust te zijn geworden van ernstige veiligheidszorgen, en ontkende hij op bepaalde momenten bewust te zijn geweest van de recordproductie in 2013. Later erkende hij dat financiële belangen jarenlang zwaarder hadden gewogen dan de belangen van Groningers.
- Toeslagenaffaire: tienduizenden ouders werden foutief als fraudeur bestempeld; informatie werd achtergehouden voor de Kamer. Het kabinet trad collectief af en gaf later toe bewust stukken te hebben achtergehouden, terwijl Rutte zich vaak niet kon herinneren wat hij wist en wanneer.
- Dividendbelasting: Rutte was lange tijd voor het afschaffen van de dividendbelasting, een maatregel met miljardenverlies voor de schatkist. Nadat documenten openbaar kwamen, ontkende hij korte tijd geïnformeerd te zijn, en noemde hij het later zelfs een bizarre maatregel — tegenstrijdigheden die het vertrouwen schaadden.
- Pieter Omtzigt en formatie: notities toonden de formulering “functie elders”; Rutte ontkende aanvankelijk daarover gesproken te hebben met de verkenner, maar documenten weerlegden die ontkenning en veroorzaakten maatschappelijke onrust en internationale aandacht.

De auteur concludeert dat herhaalde onjuiste of onvolledige informatieverlening aan de Tweede Kamer — wat politiek gezien een ernstige fout is — onder Rutte structureel voorkwam. Gezien de huidige internationale spanningen en de NAVO‑positie van Rutte waarschuwt het artikel dat zijn verleden reden zou moeten zijn voor extra terughoudendheid en kritisch toezicht: als iemand systematisch zijn parlement en bevolking misleidde, waarom hem dan blindelings vertrouwen in kwesties als Rusland, oorlogsbeleid en grote defensieuitgaven? De oproep is om die informatie internationaal bekend te maken, zodat beslissingen op wereldniveau niet worden gebaseerd op iemands twijfelachtige geloofwaardigheid.