Waarom weten we meer over auto's dan over breedband en simkaarten?

In dit artikel:

In Nederland is al meer dan twintig jaar een groot verschil in transparantie tussen de autosector en de telecommunicatiesector. Organisaties als Bovag, Rai en RDW publiceren uitgebreide, gedetailleerde gegevens over voertuigen — aantallen, carrosserievormen, kleuren en zelfs kentekens per huishouden — terwijl aanbieders van breedband en simdiensten grotendeels zwijgen over vergelijkbare cijfers. De toezichthouder ACM beperkt zich tot relatief abstracte rapportages, waardoor cruciale marktinformatie onvindbaar blijft.

Die kloof bemoeilijkt betrouwbare inschattingen van marktomvang en marktaandelen. Openbare bronnen geven nauwelijks inzicht in hoeveel vaste aansluitingen (glasvezel, koper, coax) er per woning actief zijn, hoeveel nieuwe FWA-kasten bestaande aansluitingen vervangen of juist extra verbindingen opleveren, of hoe vaak consumenten meerdere actieve verbindingen achter één voordeur hebben. FWA maakt het lastiger omdat het mobiel mee te nemen is, wat de definitie van ‘voordeur’ of ‘huishouden’ ondermijnt. Voor simkaarten is meten nog ingewikkelder door het grote aantal MVNO’s en prepaid-abonnementen.

Als gevolg zijn veel cijfers over penetratie, churn en klein zakelijke marktaandelen giswerk of gebaseerd op methodes die niet transparant worden toegelicht. Dat is problematisch voor concurrentieanalyse, beleidsvorming en consumenteninzicht — en bijzonder onlogisch gezien hoe gedetailleerd andere sectoren hun data publiek maken. Zonder gestandaardiseerde definities en betere rapportage door aanbieders en toezichthouders blijft betrouwbare sturing op deze markten beperkt.