Waarom Trump niet snel de Nobelprijs voor de Vrede krijgt

In dit artikel:

In Amsterdam trokken volgens de NOS zo’n 250.000 mensen op om te protesteren tegen het leed in Gaza; de betoging werd gekenmerkt door luidruchtige, antisemitische leuzen en een felle anti-Israëlretoriek. De columnist zet deze massale emotie weg tegenover politiek en media‑elite die volgens hem vooral elkaar bevestigen en geen echte oplossingen bieden — met name directeuren als Timmermans en Piri worden als leidende figuren van die beweging neergezet.

Tegelijkertijd wijst de tekst op een belangrijke koerswijziging in het Midden-Oosten: op 9 oktober 2025 zouden Israël en Hamas akkoord zijn gegaan met de eerste fase van een door president Donald Trump afgedwongen vredesplan. De auteur hekelt de reflex van links en de mainstreammedia om Trump vooral op zijn persoon en toon aan te vallen, terwijl zijn pragmatische aanpak volgens de columnist wel effectief blijkt: waar anderen vooral morele verontwaardiging tonen, levert Trump volgens de schrijver concrete doorbraken.

Kortom: het stuk contrasteert massale, emotionele protesten in Nederland met het doorzettingsvermogen van een Amerikaanse president die, ondanks weerstand en persoonlijke kritiek, nationaal en internationaal resultaten zou boeken.