Waarom Spanje zich zo hard opstelt tegenover Israël
In dit artikel:
Spaanse premier Pedro Sánchez profileert zich als een fel pleitbezorger van de Palestijnse zaak en zet daarbinnen zelfs nationale symbolen opzij. Terwijl de slotrit van de Ronde van Spanje in Madrid afgelopen zondag in chaos eindigde door pro-Palestijnse betogers en de etappe werd afgebroken, prees Sánchez openlijk de demonstranten en riep hij op tot waardering voor de mobilisatie voor “rechtvaardige zaken”. De conservatieve oppositie reageerde verontwaardigd en noemde de beelden schadelijk voor het imago van Spanje.
Sánchez’ verontwaardiging over het Israëlische optreden in Gaza is de afgelopen maanden steeds scherper geworden. Spanje erkende in mei vorig jaar de Palestijnse staat; sindsdien heeft de premier stevig de toon gezet: hij beschuldigt Israël publiekelijk van schendingen van het internationaal recht, kondigde een wapenembargo aan en sprak hard over wat hij ziet als een systematische uitroeiing van een hulpeloos volk. Hij pleit ook voor de uitsluiting van Israëlische delegaties bij sportevenementen, als onderdeel van de druk op beleid en internationaal gedrag.
De steun voor Sánchez’ koers vindt een brede basis in de Spaanse samenleving. Historische ervaringen — zoals bombardementen tijdens de Spaanse Burgeroorlog en decennia van dictatuur — maken de Palestijnse situatie herkenbaar, vooral in regio’s als Catalonië en Baskenland. Een peiling van Elcano uit 2024 toonde dat 78 procent van de Spanjaarden voor erkenning van een Palestijnse staat is. Spanje heeft bovendien relatief een kleine Joodse gemeenschap, wat de gevoeligheid van het publieke debat anders maakt dan in sommige andere Europese landen.
Politiek gebruikt Sánchez deze buitenlandse agenda ook om zich te positioneren tegen populisme en de politieke invloed van figuren als Donald Trump; tegelijkertijd voelt hij zich soms eenzaam in Europa omdat niet alle regeringsleiders zich zo expliciet uitspreken. Intern kan hij rekenen op veel publieke steun, ook al wordt zijn kabinet geconfronteerd met beschuldigingen van corruptie rond enkele naaste medewerkers. Sánchez’ strategie is duidelijk: humanitaire normen boven nationale schijnbare ongemakken zetten in de hoop andere landen achter Spanje en diens veroordeling van Israël te krijgen.