Waarom Japanse voetballers in Nederland zo succesvol zijn
In dit artikel:
Feyenoord-spits Ayase Ueda worstelde twee seizoenen met zijn start in Rotterdam, maar is inmiddels uitgegroeid tot topscorer van de eredivisie met elf goals in negen duels. Zijn omslag staat niet op zichzelf: sinds Keisuke Honda in 2007 via een stage bij VVV Venlo doorbrak, hebben veel Japanse spelers succes geboekt in Nederland. Die reeks roept de vraag op waarom voetballers uit een cultuur die ver afstaat van de Nederlandse toch zó vaak goed aarden in de eredivisie.
Voetballers die in Nederland met Japanse spelers werkten geven een aantal terugkerende verklaringen. Sef Vergoossen, die Honda naar Venlo haalde, wijst op het uitzonderlijke arbeidsethos, doorzettingsvermogen en leergierigheid van Japanse spelers. Tegelijkertijd brengt hun bescheidenheid voordelen (discipline, teamgerichtheid) maar ook nadelen: introversie en terughoudendheid kunnen het aanpassingsproces vertragen, zeker in een land waarin openheid en meningsuitwisseling gebruikelijk zijn. Honda zelf onderscheidde zich destijds juist door meer assertiviteit — iets wat volgens betrokkenen heeft bijgedragen aan zijn snelle doorbraak.
Clubmensen benadrukken dat integratie buiten het veld minstens zo belangrijk is als training op het veld. Hai Berden (ex-voorzitter VVV) en technisch directeur Carlos Aalbers (NEC) noemen voorbeelden van gerichte steun: landgenoten in het team, gezamenlijke maaltijden, hulp bij praktische zaken en uitstapjes om regio en taal vertrouwd te maken. Ueda zegt over teamgenoot Tsuyoshi Watanabe: "een grote broer" — Watanabe helpt hem door samen te eten, boodschappen te doen en hem op zijn gemak te stellen. NEC nam Japanse nieuwkomers zelfs mee naar de Vierdaagse om groepsgevoel te versterken; zo werden spelers sneller open en betrokken.
Nederlandse clubs blijken bereid jonge Japanners de tijd en ruimte te geven om zich te ontwikkelen en fouten te maken. Dat experimentele klimaat heeft spelers als Ko Itakura en Yuta Nakayama geholpen verschillende posities uit te proberen en zo hun beste rol te vinden. Scouts en technici letten bij aanwervingen extra op hoe introvert een speler is: te veel terughoudendheid betekent vaak een langere aanpassingstijd, maar aanwezigheid van landgenoten en gerichte begeleiding verkort die periode.
Persoonlijke training en aandacht van trainers kan een doorbraak versnellen, zoals bij Ueda met Robin van Persie, maar clubs moeten op kritiek bedacht zijn: openlijke afzonderlijke kritiek kan het vertrouwen schaden in een cultuur die groepsharmonie waardeert.
Kort gezegd: de combinatie van Japanse mentaliteit (discipline, leergierigheid, doorzettingsvermogen), de bereidheid van Nederlandse clubs om spelers tijd en ruimte te geven, en concrete sociale steun — vaak via medelandgenoten — verklaart waarom Japanse voetballers in Nederland regelmatig succesvol blijken.