Waarom ik meedoe aan de internationale mars naar Gaza

In dit artikel:

Op 13 juni organiseren duizenden mensen uit 35 landen een mars van Al-Arish in Egypte naar de grens met Gaza bij Rafah om te protesteren tegen de blokkade van Gaza en de voortdurende genocide op de Palestijnse bevolking. Israël voert sinds 2 maart een volledige blokkade uit, waarbij hulptransporten niet worden toegelaten, wat leidt tot ernstige voedseltekorten, vernietiging van medische voorzieningen en een snel stijgend aantal slachtoffers, waaronder veel vrouwen en kinderen. Een schoolhoofd uit Gaza gaf een noodkreet door over de onhoudbare situatie: mensen lijden honger, missen water en medische zorg en ervaren wat wordt omschreven als geen oorlog, maar genocide.

De mars is een directe aanklacht tegen Westerse regeringen, waaronder Nederland, die tot nu toe vooral onderzoek doen naar mogelijke mensenrechtenschendingen maar onvoldoende actie ondernemen. Een rapport dat sinds november 2024 circuleert binnen de Europese top beschuldigt Israël van oorlogsmisdaden op basis van bevindingen van onder meer de VN en het Internationaal Strafhof. Tegelijkertijd groeit onder de wereldbevolking het verzet tegen het Israëlisch beleid; in Nederland keurt 78 procent het handelen van Israël af, volgens recent onderzoek.

De betogers eisen onder meer het stoppen van de genocide, het onmiddellijk binnenlaten van voedsel, water, medicijnen en brandstof, het opheffen van de blokkade van Gaza en strafrechtelijke vervolging van oorlogsmisdadigers. Daarnaast roepen zij Westerse landen op de druk op Israël te verhogen, onder meer door het opschorten van het associatieverdrag met de EU dat mensenrechten als basis heeft en het stoppen van wapenleveranties via bijvoorbeeld de Rotterdamse haven. Voor een duurzame vrede is volgens de betogers ook een brede boycot, desinvestering en sancties noodzakelijk, vergelijkbaar met de aanpak destijds tegen apartheid in Zuid-Afrika, om Israël te dwingen mensenrechten te respecteren en het internationaal recht te handhaven.