Waar staat de Nederlandse handbalploeg, zes jaar na gouden WK? 'Halve finales realistisch'

In dit artikel:

Het Nederlands vrouwenteam begint vanavond in eigen huis aan het wereldkampioenschap handbal met een wedstrijd tegen Argentinië, vastberaden om na zes jaar zonder medailles weer mee te doen om de prijzen. De ploeg beleefde haar hoogtepunt in 2019 met de wereldtitel in Japan, maar sindsdien stokte de klim: Oranje stuitte vaak op de traditionele grootmachten Noorwegen, Frankrijk en Denemarken.

Deskundigen plaatsen Nederland niet bij de absolute favorieten, maar wel als gevaarlijke outsider: met de huidige combinatie van routine en jong talent is een plek bij de top vijf of de halve finales realistisch. Voormalig bondscoach Monique Tijsterman, nu coach van Oostenrijk en groepsgenoot van Oranje, prijst de balans in de selectie; ex-international Maura Visser wijst op de afwezigheid van blessures bij Nederland en op de ervaring van speelsters die bij topclub Györ voet aan de grond hebben, zoals Kelly Dulfer, Bo van Wetering en Dione Housheer.

Tegelijkertijd is het een afscheidstoernooi: sterspelers Estavana Polman en Lois Abbingh stoppen na het WK, nadat eerder namen als Tess Wester en Yvette Broch vertrokken. Van de gouden selectie van 2019 blijven nog maar enkele spelers over; nieuwere kopstukken moeten de toekomst dragen. De ploeg bereidt zich niet alleen fysiek maar ook mentaal voor: assistent-bondscoach Ricardo Clarijs noemt sessies met schaatskampioen Ireen Wüst als onderdeel van de aanpak om beter met de druk van thuiswedstrijden om te gaan.

Het thuisvoordeel kan helpen, maar brengt ook veel verwachtingen van publiek, media en bond met zich mee. De technische staf rekent erop dat de diepgang in de selectie en de internationale ervaring van meerdere speelsters het verschil kunnen maken in knockout-wedstrijden. Voor Nederland geldt dus: realistische ambitie om ver te komen, met de kans op een stunt als alles samenvalt — en met het organiserende toernooi als etalage voor de sport in eigen land.