VVD-gladjanus Karremans aast op macht: Weigert op te stappen na schandaal en wil nu promotie
In dit artikel:
Vincent Karremans (VVD) heeft in een interview met De Telegraaf openlijk aangegeven dat hij graag minister van Economische Zaken wil blijven; hij noemde die wens "vragen naar de bekende weg". De besproken opinietekst hekelt die verklaring en plaatst Karremans neer als een bestuurder die politiek vooral inzet als podium voor eigen profielvorming in plaats van voor inhoudelijk bestuur.
De kritiek richt zich op meerdere punten: ten eerste zou Karremans zich profileren als zelfgemaakte ondernemer, maar in de praktijk van een beroepspoliticus die vooral goed is in media-optredens. Ten tweede wordt hem luiheid verweten — liever lintjes knippen en aanschuiven bij talkshows dan zich te verdiepen in complexe dossiers — terwijl ambtenaren het echte werk doen en hij de zichtbare credits opeist. Derde kritiekpunt is zijn omgang met verantwoordelijkheid: in terugblik op zijn rol als staatssecretaris Jeugd, Preventie en Sport verwijst de auteur naar het schrijnende geval van een zwaar mishandeld pleegmeisje in Vlaardingen. Karremans heeft daar volgens het interview gezegd dat hij het vertrek has overwogen maar dat de regels op papier goed waren en falen bij professionals lag; de schrijver interpreteert dit als afschuiven van verantwoordelijkheid.
De columnist plaatst deze persoonlijke ambitie tegen de achtergrond van politieke en economische kwetsbaarheden in Nederland en van een lopende formatie, en stelt dat het land behoefte heeft aan werkers met visie en verantwoordelijkheidsgevoel, niet aan bestuurders die het ambt als trofee behandelen. De tekst bevat verder sterke retoriek en oproepen tot steun voor de auteur/uitgeverij, inclusief betaalverzoeken en een oproep om de VVD-elite te ontmaskeren.
Kortom: Karremans’ open sollicitatie wordt in deze bijdrage gezien als illustratief voor een breed verondersteld gebrek aan inhoud en morele verantwoordelijkheid bij sommige politieke kopstukken; de auteur pleit ervoor dat formerende partijen en kiezers selectiever kiezen voor daadkrachtige bestuurders.