VRT NWS-journalist Yasmina El Messaoudi ontdekt na vaders overlijden zijn dubbelleven in Marokko: "Onwezenlijk"

In dit artikel:

Yasmina El Messaoudi, VRT NWS-journalist en schrijfster die opgroeide in Kapelle‑op‑den‑Bos en nu in Mechelen woont, ontdekte na de dood van haar vader dat hij in Marokko een verborgen tweede gezin had: een vrouw en een zoon die nauwelijks een jaar jonger is dan zij. Die ontdekking vormde de aanleiding voor haar tweede roman Verloren zonen.

Als kind hoorde en zag ze tekenen die later betekenis kregen: op haar achtste vond ze een foto van een vrouw met een jongetje in de tas van haar vader, het contact met die kant van de familie stopte en haar vader reisde daarna niet meer naar Marokko. Twee jaar geleden kreeg hij een beroerte; de familie uit Molenbeek dook na dertig jaar stilte weer op toen ze hem in het ziekenhuis bezochten. Tijdens de begrafenis in Marokko ontdekte Yasmina dat die mensen hem als echtgenoot en vader kenden — onder de belofte tot zwijgen die pas na zijn overlijden werd doorbroken.

De onthulling zette haar leven op losse schroeven: herinneringen en familieroutines krijgen een ander perspectief, vertrouwde beelden roepen ineens vragen op over wat echt was en wat verborgen bleef. Ze worstelt met onbegrip, pijn en een stortvloed aan onopgeloste vragen — over de motieven van haar ouders, het doel van overgemaakte geldbedragen naar Marokko en de jarenlang verborgen telefoontjes — terwijl ze gelooft dat haar ouders uit liefde handelden maar de gevolgen voor hun kinderen nooit hebben overzien. Omdat haar ouders niet meer leven, blijven veel antwoorden uit.

Het verwerkingsproces vond deels plaats in haar boek, dat ze ondanks alles aan haar vader opdraagt met de woorden "Je t'aime, comme un ours brun" — een terugkerende troostzin uit haar jeugd, ontleend aan de film L'ours. Verloren zonen behandelt niet alleen een persoonlijk familiegeheim, maar belicht ook de complexiteit van migratie, loyaliteit en de nalatenschap van geheimen binnen families.