Vrouwen die vluchten voor gewelddadige partner steeds vaker ondergebracht in hotels
In dit artikel:
Vrouwen die wegvluchten voor huiselijk geweld belanden door een tekort aan noodopvang steeds vaker in reguliere hotels, blijkt uit een inventarisatie van Nieuwsuur. Alleen al vorig jaar moesten slachtoffers minstens 240 keer uitwijken naar een hotel — een noodoplossing die de veiligheid juist kan ondermijnen omdat er geen professionele begeleiding of adequate beveiliging aanwezig is.
Internationaal geldt de norm van één noodopvangplek per 10.000 inwoners; voor Nederland betekent dat ongeveer 1.800 plekken. In werkelijkheid telt het land momenteel rond de duizend plekken. Op Prinsjesdag maakte het demissionaire kabinet 12 miljoen euro vrij, waarmee naar schatting 150 extra plaatsen kunnen worden toegevoegd — volgens Maarten Hijink, directeur van belangenvereniging Valente, bij lange na onvoldoende. Hijinkt waarschuwt dat organisaties noodgedwongen moeten kiezen wie wél en wie niet een plek krijgt en dat vrouwen daardoor met elkaar moeten concurreren om opvang.
De Raad van Europa stelde in oktober al dat Nederland tekortschiet in de bescherming van vrouwen, met name wat crisisopvang betreft. Tegelijk stijgt de vraag: slachtoffers melden zich vaker, deels door meer aandacht voor (en meldingen over) femicide en huiselijk geweld. Burgemeester Huri Sahin van Rijswijk reageerde door vrouwen op te roepen zich rechtstreeks bij haar te melden; zij ontving tientallen alarmerende berichten en helpt in individuele gevallen met het vinden van veilige plekken. Sahin vindt dat noodopvang landelijk prioriteit moet zijn en dat opvang in opvangcentra met professionele begeleiding moet plaatsvinden — niet in hotelkamers.
Het persoonlijke verhaal van ‘Joyce’ illustreert de gevaren. Jarenlang mishandeld, verloor ze een zwangerschap en raakte meerdere keren ernstig gewond. Omdat er geen plek in de vrouwenopvang was, verbleef ze tijdelijk in een hotel, voelde zich geïsoleerd en herstelde het contact met haar partner, waarna ze terugkeerde naar een gewelddadige situatie. Inmiddels heeft ze een eigen woning maar leeft ze nog dagelijks in angst.
Samengevat: er is een structureel tekort aan professionele noodopvang in Nederland, waardoor kwetsbare vrouwen vaak onveilige alternatieven moeten accepteren. Organisaties en lokale bestuurders roepen op tot meer financiële inzet en een landelijke prioritering van veilige, begeleide opvangplaatsen.