VrijNNiBo. Schadenfrenske en Halsehahaha
In dit artikel:
Binnenkort terugkerende politieke discussies en een lokale integriteitsaffaire vormen het onderwerp van dit opiniestuk. Kort nadat de eerste exitpoll toonde dat Frans Timmermans en zijn nieuw samengestelde PvdA/GroenLinks-fractie niet de grootste werden, verloor Timmermans de kans op het premierschap; de coalitie bleef achter als een kleinere speler. Tegelijkertijd staat Femke Halsema, burgemeester van Amsterdam, onder druk: een intern rapport over machtsmisbruik, grensoverschrijdend gedrag en het disfunctioneren van het Bureau Integriteit zou op haar aanwijzing zijn weggestopt. Eerder probeerde plaatsvervangend burgemeester Rutger Groot Wassink een onwelgevallig rapport over anti-homogeweld door allochtone jongeren te verbergen, wat de controverse rond openbaarmaking en bestuurlijke cultuur verder voedt.
De Telegraaf maakte een reconstructie van de zaken rond de Stopera en benadrukt dat het ziekteverzuim binnen de Amsterdamse ambtelijke organisatie van circa 22.000 medewerkers is opgelopen tot bijna tien procent — ruim hoger dan de landelijk gehanteerde gemiddelden van circa vijf à zes procent voor private en publieke sectoren. In het stuk wordt dit cijfer gekoppeld aan een bestuurlijke malaise: volgens de auteur resulteert een rigide invulling van diversiteits- en identiteitsbeleid in een verstarde werkcultuur, gebrek aan tegenmacht en een bureaucratie die moeilijk aanspreekbaar is.
De schrijver schetst als illustratie stereotype situaties van zogenoemde ‘woke’-aanwervingen en cultureel geladen interne spanningen, en betoogt dat dergelijke praktijken kunnen bijdragen aan demotivatie, ‘quiet quitting’ en frequente ziekteverzuimmeldingen. Financiële en organisatorische gevolgen van dat verzuim worden genoemd als kostenposten voor de belastingbetaler en als belemmering voor goed bestuur in de hoofdstad.
Samenvattend stelt het artikel dat de combinatie van een teleurstellende verkiezingsuitslag voor links op landelijk niveau en interne bestuurlijke problemen in Amsterdam — inclusief het verondersteld verbergen van kritische rapporten en een hoog ziekteverzuim — wijst op institutionele zwaktes. De auteur concludeert kritisch dat Halsema als burgemeester nu leiding geeft aan een organisatie die kampt met structurele problemen op het vlak van integriteit, bestuurscultuur en personeelszorg, en dat deze kwesties breed debat en politieke verantwoording rechtvaardigen.