'Vredesplan' voor Oekraïne is vernederend, Europa moet zichzelf herpakken
In dit artikel:
Het door de Verenigde Staten gepresenteerde 28-punten “vredesplan” voor Oekraïne wordt in deze tekst met verontwaardiging en scepsis bejegend: het dient volgens de auteur vooral de belangen van Rusland en Amerikaanse oligarchen, ten koste van Oekraïne en Europa. De schrijver noemt de publieke reactie verbijsterend en voelt schaamte dat de VS als initiatiefnemer fungeert; het plan zou in wezen een zakelijke ruil tussen Washington en Moskou zijn waarbij Oekraïne moet inleveren.
Belangrijke elementen en kritiekpunten uit het betoog:
- Beperkingen voor Oekraïne: het plan legt aan het aangevallen land militaire limieten op (onder meer een maximumgrootte van het leger) en sluit NAVO-lidmaatschap uit. Die voorwaarden worden als vernederend maar politiek hanteerbaar gezien — vooral omdat garanties van Rusland en de VS volgens de auteur niets waard zijn.
- Rusland behaalt strategische doelen: Poetin krijgt territorium en prestige zonder verder te hoeven vechten, met het risico dat zijn regime een morele en politieke rehabilitatie krijgt ondanks bewezen oorlogsmisdaden. Zaken als ontvoerde kinderen blijven volgens de schrijver onvermeld.
- Financiële ruil en belangen: Rusland zou slechts deels betalen voor de schade, terwijl de VS mogelijk grote invloed krijgt op de wederopbouw — met winst voor Amerikaanse bedrijven en connecties. Oost-Oekraïense mineralen en economische kansen spelen vermoedelijk een rol.
- Gevolgen voor Europa: De EU zou uiteindelijk op de rekening blijven zitten: Europese middelen voor herstel van Oekraïne én een geopolitieke verzwakking ten opzichte van Rusland en de VS. De auteur vergelijkt de vernedering van Oekraïne met een triviaal schoolgevecht tegenover het verdrag van Versailles.
De analyse nuanceert dat Rusland als maatschappij en bevolking ook verliezen lijdt (menselijk leed, internationale isolatie, repressie), maar dat Poetin politiek toch “kan winnen”. Als reactie dringt de schrijver aan op een stevige Europese koers: geen verdeeldheid of gezapige defensieprojecten, maar opschalen van een eigen defensie-industrie, Europese financiering gericht op Europese bewapening en het omvormen van het overgebleven Oekraïne tot een toonbeeld van Europese wederopbouw. De oproep sluit af met een pleidooi dat Europa weer trots en kordaat moet optreden op het wereldtoneel, na wat de auteur ziet als jarenlange nalatigheid sinds 2014.