Voormalig PvdA'er ontploft over Jack van Gelder: "Genoeg is genoeg!" - hysterie om grap over Kaag
In dit artikel:
Voormalig PvdA-Kamerlid Yasemin Cegerek reageerde gisteravond op X fel op een opmerking van presentator Jack van Gelder in Vandaag Inside, waarin hij zei dat hij “bang is dat de heks weer uit de bezemkast komt”, een lichte verwijzing naar Sigrid Kaag. Cegerek bestempelde die uitspraak als meer dan onschuldig en noemde het een voorbeeld van seksisme dat vrouwen in de politiek zou ondermijnen; ze sloot haar bericht af met een boze oproep: “Genoeg is genoeg!”
De tekst die hier samengevat wordt, plaatst die uitwisseling in een bredere kritiek op wat de auteur ziet als een routinematige linkse verontwaardigingsmachine. Volgens de schrijver wordt elke grap of scherpe opmerking die niet in het links-orthodoxe narratief past routinematig opgeblazen tot “seksisme”, “racisme” of “haat”, met als doel de publieke ruimte te beheersen en afwijkende stemmen monddood te maken. Van Gelder’s opmerking wordt in dit betoog afgedaan als luchtig en onschuldig; de auteur vindt het vergezocht te beweren dat zulke humor emancipatie tegenhoudt en pleit voor meer relativering en vrolijkheid in het debat.
Centraal in de kritiek staat ook het beeld van Sigrid Kaag binnen links: zij zou nog steeds als een soort heilige of martelares worden behandeld. De auteur wijst erop dat Kaag de politiek heeft verlaten, maar dat haar status als symbool van de “aangevallen sterke vrouw” door haar aanhangers blijft doorwerken. Volgens de tekst was Kaag geen hulpeloos slachtoffer maar een invloedrijke minister met een kille, afstandelijke stijl, en dat satire of kritiek daarop geoorloofd moeten blijven. Het voortdurend afschilderen van spot als seksisme zou vrouwen niet helpen maar juist verzwakken; echte emancipatie betekent dat vrouwen dezelfde kritiek kunnen verdragen als mannen.
De schrijver hekelt ook vermeende hypocrisie: links zou vaak zwijgen als Kaag zelf harde taal gebruikte, maar schreeuwen als iemand een grap over haar maakt. De conclusie is dat deze overgevoeligheid het publieke debat verstikt, mensen terughoudender maakt en daarmee een bedreiging vormt voor vrijheid van meningsuiting. De oproep luidt dat politiek en media moeten leren relativeren en weer te kunnen lachen, omdat anders de samenleving “saaier en banger” wordt.