Von der Leyen laat haar tekstberichten automatisch verdwijnen
In dit artikel:
Ursula von der Leyen laat berichten in de versleutelde app Signal automatisch verdwijnen; dit gebeurde ook bij een sms van Emmanuel Macron uit januari 2024 waarin hij probeerde invloed uit te oefenen op een handelsakkoord met de Mercosur-landen. Follow the Money vroeg inzage in die chat en kreeg van de Europese Commissie pas ruim anderhalf jaar later te horen dat Von der Leyen het bericht via Signal had ontvangen en gebruikmaakte van de functie ‘verdwijnende berichten’. De Commissie zegt dat die instelling is aangezet om datalekken te voorkomen en dat de voorzitter en haar kabinetschef het bericht direct hebben besproken, waarbij men het als een herhaling van een eerder bekend Frans standpunt beschouwde. Exact binnen welke termijn berichten verdwijnen, wil de Commissie niet openbaar maken; de beveiligingsinstellingen van Von der Leyens telefoon zijn vertrouwelijk.
De Commissie heeft medewerkers volgens gedeelde richtlijnen aangeraden om de verdwijnfunctie te gebruiken. Hoewel versleuteling de kans op hacks verkleint, zorgt automatisch wissen ervoor dat externe partijen — zoals journalisten, belanghebbenden en onderzoekers — geen toegang kunnen krijgen tot die communicatie via de EU-wetgeving voor toegang tot documenten. Transparantieorganisaties waarschuwen dat dit een structurele belemmering vormt voor controle op besluitvorming in Brussel en roepen de Commissie op haar praktijken rond berichtgeving te herzien.
De onthulling valt samen met het lopende Pfizergate-debat: Von der Leyen weigerde eerdere verzoeken om uitwisseling met Pfizer-ceo Albert Bourla over de miljardenkoop van covidvaccins vrij te geven. Het tweede hoogste EU-gerechtshof oordeelde eerder dit jaar dat de Commissie die toegang niet terecht had geblokkeerd en bekritiseerde het ontbreken van een plausibele verklaring over wat er met die berichten was gebeurd.
Kort gezegd: de combinatie van versleutelde apps en automatisch wissen beschermt communicatie tegen digitale risico’s, maar frustreert tegelijkertijd wettelijke inzage en voedt kritiek op gebrek aan openbaarheid rond beslissingen van EU-topfunctionarissen.