Victor Vlam fileert Jinek-uitzending over BBC: wéér geen enkele rechtse stem aan tafel

In dit artikel:

Media-analist Victor Vlam bekritiseert de uitzending van Eva Jinek van gisteravond: volgens hem ontbrak bij het debat over het BBC-schandaal een rechts-conservatieve vertegenwoordiging. In plaats daarvan zaten er volgens de columnist drie linksliberale gasten aan tafel, onder wie de hoofdredacteur van de Volkskrant, waardoor de discussie volgens hem binnen één mediabubbel bleef en niet de schadekant van conservatieve partijen belicht werd.

Aanleiding is de ophef rond de BBC, die onder vuur ligt omdat zij een toespraak van president Trump zou hebben gemanipuleerd — een kwestie die volgens de schrijver grote gevolgen heeft voor het vertrouwen in de journalistiek. De Jinek-uitzending wordt in het stuk weggezet als minimaliserend: de incidenten zouden zijn afgedaan als een technische fout of slordig knipwerk, in plaats van aanleiding te zijn voor een breder debat over structurele partijdigheid en moreel falen binnen gevestigde media.

De kritiek spitst zich toe op twee punten: enerzijds de samenstelling van de tafelgasten (geen conservatieve stem die de schade voor rechtse publieksgroepen kon benadrukken), anderzijds een vermeende dubbele standaard in de berichtgeving. Wanneer alternatieve of rechtse media fouten maken, volgen volgens de auteur dagenlange veroordelingen; als de mainstream iets verkeerd doet, krijgt het volgens hem een mildere kwalificatie. Dat draagt volgens het stuk bij aan de afnemende geloofwaardigheid van de traditionele media en verklaart mede het kijkersverlies bij praatprogramma’s zoals Jinek en RTL Tonight.

Verder wordt Eva Jinek neergezet als symptoom van een breder Hilversums fenomeen: talkshows die comfort en bevestiging bieden aan een gelijkgestemd publiek in plaats van botsende ideeën en serieuze tegenstemmen. Als oplossing en tegenwicht promoot de publicatie zichzelf (DDS) als platform dat wél andere stemmen toelaten en sluit het af met een oproep tot steun voor een petitie met expliciet politieke inhoud.

Kort samengevat beargumenteert het stuk dat de BBC-affaire een kans voor zelfreflectie bood, maar dat Nederlandse mainstreamprogramma’s die kans niet hebben benut door gebrek aan ideologische diversiteit en een defensieve neiging binnen het medialandschap.