Vergeet draken, dwergen en elfen: Arjan (33) uit Nijmegen vertelt griezelige volksverhalen uit Groningen

In dit artikel:

Religiewetenschapper Arjan Sterken (33) brengt Groningse volksmythen tot leven met interactieve mini-colleges in de Sint‑Maartenskerk van Middelbert. De sessies — onderdeel van het randprogramma van muziektheaterproject Gronieken — vinden plaats op zondag 7 en 14 september van 15.00–16.15 uur; de toegang is vijf euro. De sobere kerk met oude grafstenen en kaarsnisjes vormt volgens Sterken een passende, akoestisch rijke setting voor zijn vertelstijl: geen droge lezing maar quizvragen, discussie en theatrale anekdotes.

Sterken, die in Nijmegen werkt maar sterk met Groningen verbonden is en Grunnegs spreekt, nuanceert het beeld van middeleeuwse ridders en kastelen: Groningse verhalen spelen vooral op het platteland en draaien om boeren, knechten en alledaagse gruwelijkheden. Hij benadrukt dat er zo’n 3.500 Groninger volksverhalen bestaan — vaak kort, rauw, mysterieus en veranderlijk; sommige varianten dateren terug tot de 14e eeuw.

Hij bespreekt mythische wezens als widde wieven, aulken, borries en de Roggemouer (de roggegeest), en stelt dat figuren als de Roggemouer mogelijk teruggaan op oeroude oogstgoden. De Borries wordt beschreven als een hellehondachtig wezen met gloeiende ogen en een ketting, gekoppeld aan verlaten, angstopwekkende plekken.

Sterken plaatst de verhalen in een bredere context: volksverhalen zijn mengsels van waarneming en verbeelding die culturele waarden en copingmechanismen weerspiegelen. Hij werkte mee aan de Nederlandse folkhorrorfilm Witte Wieven en is betrokken bij regionale taal‑ en cultuurprojecten, waarmee hij bijdraagt aan behoud en herwaardering van Groningse verteltradities.