Veiligheid is nooit af in de race om cybersecurity én defensie

In dit artikel:

De recente hacks bij het Openbaar Ministerie en het laboratorium van het bevolkingsonderzoek naar baarmoederhalskanker benadrukken dat cyberveiligheid in Nederland een voortdurende achtervolging is tussen aanvallers en verdedigers. Hoewel de rijksoverheid in 2023 honderden miljoenen euro’s over verschillende ministeries verspreidde voor cybersecurity, bestaat er geen blijvende garantie tegen nieuwe aanvalsmethoden omdat dreigingen sneller veranderen dan regels, budgetten en organisatorische aanpassingen.

Langdurige problemen met verouderde, onderling slecht aansluitende ICT-systemen — onder meer bij de Belastingdienst — remmen grote moderniseringsslag en maken cruciale infrastructuur kwetsbaar. Met relatief weinig, maar succesvolle, aanvallen zou veel maatschappelijke orde in Nederland ontwricht kunnen raken. Tegelijk is ook de fysieke verdediging duur en tijdelijk van aard: het defensiebudget steeg van €7,8 miljard in 2010 naar €17,3 miljard in 2024 en wordt verder opgeschroefd richting de op termijn afgesproken NAVO-norm van 5% van het BBP. Materieel, infrastructuur en training verouderen echter ook weer, wat blijvende financiële druk oplevert.

Cybersecurity en defensie vormen twee verweven fronten van nationale veiligheid; beide moeten structureel meegroeien met de dreigingen. In de aanloop naar de verkiezingen zullen alle partijen meer aandacht beloven voor cyberbescherming, maar de cruciale vraag blijft welke partijen bereid zijn concrete kosten te benoemen en structurele investeringen aan te gaan.