Veelbelovende strategieën en belangrijke lessen na 25 jaar 'Living High-Training Low'

In dit artikel:

Veel topsporters passen hoogtetraining toe om hun prestaties te verbeteren, met een groeiende interesse voor de Living High-Training Low (LHTL) methode sinds de jaren negentig. Een recent overzichtsartikel van vooraanstaande wetenschappers uit Australië en de VS biedt nieuwe inzichten en lessen van 25 jaar onderzoek naar LHTL. Deze methode houdt in dat atleten op hoogte verblijven met een lagere zuurstofdruk, terwijl ze op zeeniveau trainen, wat resulteert in een toename van hemoglobine in het bloed. Dit verhoogt de zuurstoftoevoer naar de spieren, wat voornamelijk voordelen biedt voor duursporters, maar ook voor teamatleten die betere prestaties en scores op intervaltests laten zien.

De effectiviteit van LHTL hangt af van de hoogte en duur van de trainingen; idealiter tussen de 2.000 en 2.500 meter en minstens twee weken. Daarnaast worden twee nieuwe strategieën voorgesteld: sporters kunnen ook op hoogte trainen (Living High-Training High and Low) en voorafgaand aan de hoogtestage acclimatiseren aan warme omstandigheden. Monitoring van trainingsbelasting, vermoeidheid en hydratatie is cruciaal vanwege de langere hersteltijden en slaapproblemen die atleten op hoogte kunnen ervaren.

Er is echter een grote variatie in de reacties op LHTL; niet iedereen profiteert evenveel en sommigen kunnen zelfs slechter presteren. De redenen voor deze verschillen blijven onduidelijk, maar genetische factoren en persoonlijke vermoeidheid kunnen hierbij een rol spelen. Het is belangrijk om individueel te testen hoe elke atleet reageert op deze trainingsmethode.