Vastgoedbelegger Heimstaden laat zien waarom de VVD ongelijk heeft met haar woningbouwplannen
In dit artikel:
Commerciële vastgoedinvesteerders geven toe dat onder de huidige omstandigheden betaalbare nieuwbouw praktisch niet meer haalbaar is: bouw- en grondprijzen zijn torenhoog, rendementseisen streng en regelgeving en duurzaamheidseisen stapelen zich op, waardoor projecten met betaalbare huur of koop van de tekentafel verdwijnen. Dat staat haaks op de liberale veronderstelling van de VVD dat minder regels en belasting de woningmarkt vanzelf zouden laten werken.
Als schoolvoorbeeld wordt Heimstaden genoemd, de grootste buitenlandse belegger in Nederland. Het bedrijf kocht tienduizenden voormalige sociale huurwoningen met beloften van onderhoud en verduurzaming; in de praktijk leidde dat tot verwaarlozing, schimmel- en vochtproblemen en klachten van huurders. Heimstaden verlaat Nederland en zet circa 12.000 — grotendeels VvE-woningen — te koop, vaak met asbest, achterstallig onderhoud en onvoldoende reservefondsen. Daardoor lopen kopers en VvE’s tegen verzekeringsuitsluitingen en grote herstelkosten aan; het artikel pleit voor strengere informatieplicht bij verkoop van voormalige sociale huurwoningen om starters te beschermen.
De SP (Sandra Beckerman) vroeg in september via Kamervragen aan woonminister Mona Keijzer waarom woningen die met korting werden gekocht nu met forse winsten worden doorverkocht zonder nagekomen verduurzaming of onderhoud. Volgens de auteur is dit geen incident maar het voorspelbare resultaat van jaren waarin het kabinet, met name onder VVD-beleid, de markt royaal heeft gefaciliteerd met belastingvoordelen en verkoop van sociale voorraad aan beleggers.
Als structurele remedies pleit het stuk voor publieke regie over woningbouw, gerichte investeringen in sociale en middenhuur, en het afschaffen van de hypotheekrenteaftrek die volgens economen prijsopdrijvend en ongelijkheid vergrotend werkt. Ook moeten beleggers als Heimstaden juridisch en maatschappelijk aangesproken worden op hun verplichtingen. Tot slot roept de auteur minister Keijzer op snel helderheid te geven in antwoord op de ingediende Kamervragen.